frukto

*frukt/o

1. [BOTANIKO] Organo de la angiospermoj, devenanta el la maturiĝo de la karpeloj de unu aŭ pluraj floroj, iufoje ankaŭ kune kun aliaj partoj de la floro aŭ eĉ de aliaj organoj: seka, karna frukto; fruktoj tre diversas laŭ deveno (simpla, plurobla, kunmeta frukto; ŝajnfrukto ) kaj laŭ firmeco kaj dehisko (akeneca, kapsuleca, bereca, drupeca frukto). [VIDU] fruktokorpo.

2. [KOMUNUZO] Tiu organo de la arbospecioj (fruktarboj), ĉe kiuj ĝi estas manĝebla: maturaj, fruaj fruktoj; sekigitaj fruktoj; surtabligi la fruktojn (en fino de la manĝo); la malpermesita frukto (Genezo III); Eva deŝiris la frukton de la sciado (Z); frukto malpermesita estas plej bongusta (Z); laŭ la frukto oni arbon ekkonas (Z); ne falas frukto malproksime de l' arbo (Z) ( [VIDU] boji). [VIDU] fruktobutiko, fruktokultivo, fruktotenejo, fruktovendisto.

3. (analoge) ĉiu produkto de la tero aŭ de vivantaj estaĵoj: la fruktojn de via tero ekposedos la insektoj (X); benita estos la frukto de via ventro kaj la frukto de via tero kaj la frukto de via bruto (X); la unua frukto de lia forto (X) (unuenaskito); (f) frukto de l' imago (Z).

4. Profita rezulto, produktita de io: li havas la konscion, ke la fruktoj de lia laboro neniam pereos (Z); mi fordonis al H. por ĉiam ĉiujn fruktojn, kiujn mi havis la rajton esperi por miaj laboroj kaj suferoj (Z); tio estas frukto de lia unuatempa verkado; mia opinio estas nur frukto de 19-jara sperto (Z); lernado sen fruktoj ne restas (Z); se iam venos tiu feliĉa tempo, ĝi estos la frukto de la konstanta kaj senlaca laborado (Z).
   krono, prezo, rekompenco, rento.