loko

*lok/o

1. Difinita parto de spaco, kie troviĝas persono aŭ objekto, aŭ kie okazas ago: la loko sur kiu vi staras estas tero sankta (X); serĉu lin en alia loko (Z); montru al ni la lokon (Z); ne povi resti sur la sama loko (Z); iri ĉerpi akvon en tre malproksima loko (Z); li havas la kapon sur ĝusta loko; remeti libron sur ĝian lokon; mankas jam loko (X); ni ne disponas sufiĉan lokon por publikigi vian versaĵon; troviĝi sur la loko mem de la akcidento; ne restas loko por ia dubo; la agado havas lokon en Elsinoro (Z); la loko de agado estas antaŭ la domo de G. D. (Z); ia malfacila batalado havis lokon en ŝia brusto (Z); tablo ĉe kiu havis lokon la interparolado (Z).

2. Difinita parto de spaco, kie oni haltas, loĝas laboras ks: mi saltadis la tutan tagon de loko al loko (Z); (por ŝi) ne estas loko sub la suno (Z); tio estas la loko de mia laborado; li ne plu revenas en sian domon; lia loko ne plu rekonos lin (X); ĉu Vi tiam pereigos kaj ne indulgos la lokon (la urbon)? (X); ĉu vi ne volas iom ŝanĝi la lokon, princo? (Z) (vojaĝi); loĝi en montara loko; tiu ĝardeno estas amata loko de birdoj (Z); sur ĉiu alta loko (kultejo) vi kuŝigis vin kiel malĉastistino (X); la Sanktaj Lokoj (kie vivis fondintoj de religioj); (f) estas tie ĉi ne la ĝusta loko por tion priparoli; ĉio dependas de la tempo, de la tono kaj de la loko (Z).

3. Difinita parto de spaco, rezervita al iu de ceremonio, festeno, en socio ks: mi ankaŭ lokon sur ia tero okupas (Z); kiu bone sidas, tiu lokon ne ŝanĝu (Z); kiu plej frue venas, pli bonan lokon prenas (Z); modestan lokon elektu (Z); sur la loko de eminentulo ne starigu (X); estos ĉiam por vi loko ĉe mia tablo; ne beligas loko homon, sed homo la lokon (Z); cedi al iu la lokon (Z); returni iun sur lian lokon; okupi en la socio lokon de laboristino (Z); mi, sur via loko, forrifuzus (Z); havi varman lokon (Z) (p: ĉe la fajro; f. profitan oficon).

4. Difinita parto, kiun oni konsideras en objekto, tutaĵo: li grimpis ĝis la plej alta loko de la arbo; mi flugis de tie en la plej profundan lokon de la rivero (Z); ĉerpi akvon en la plej pura loko de la fonto (Z); kurbiĝu hoko laŭ postuloj de l' loko (Z).

5. Difinita parto, kiun oni konsideras en la homa korpo: se la makulo restis sur sia loko kaj ne disvastiĝis sur la haŭto (X); vundan lokon protektis, alian difektis (Z); piki al iu la vundan lokon (Z); al loko dolora ni manon etendas (Z).

6. Difinita parto, kiun oni konsideras en teksto, libro: traleginte tre atente la lokojn (de la letero), kiujn vi signis per ruĝa krajono (Z); kiun lokon mi legu al vi? (Z); vi komencis traduki unu lokon el la 'Rabistoj' (Z); nur en unu loko mi devis uzi 'registreto' anstataŭ [...] (Z).