-ej
*-ej/
I- Sufikso , montranta lokon, difinitan por io aŭ karakterizitan de io: lernejo, dormejo; hundejo, bovejo; herbejo; densejo; loĝejo; kuirejo; ĉevalejo, preĝejo; devenejo (Z); senakvejo; komencejo, naskiĝejo; vagonara alirejo.
RIM 1 Kiam 'ej' ne estas sufiĉe preciza, oni aldonu pli precizan morfemon. Ekz. 'tabakejo' povas esti egale 'tabakfabriko' aŭ 'tabakvendejo'. [VIDU] uj/ RIM. 4. eja
[EKOLOGIO] Karakterizanta vivulon, kiu ekskluzive aŭ prefere kreskas en loko indikita de la rad.: suneja planto kreskas en sunaj lokoj, ombreja planto en ombraj lokoj, saleja planto (SIN. salplanto, halofito) en salaj lokoj, sekeja planto (SIN. sekplanto, kserofito) en sekaj lokoj ks; kalkeja, nekalkeja, humideja, pluvegeja; mezvarmeja (el mezvarmaj lokoj).
RIM. 2. '-eja' respondas al la greka suf. -phila. II- Samsignifa memstara morfemo: malvasta ejo; mi amas la ejon de via domo (X). ej!
Interj. , esprimanta dubeton aŭ mildan malaprobon: ej! kion vi diras?;..! ej! ne admonu tiel laŭte.
PMEG: [ej]
sufikso. domo. loko.
Iel rilatitaj:
-ej
aŭtomobilx
biletx
bovx
domx
fiŝx
konstrux
lokx
loĝx
nenie
plantx
sufiksx