4. Estigi geston, plenumi agon, teni konduton: fari grimacon (Z), bonan mienon (Z), saluton; fari paroladon (Z), kurson (Z), militon, ŝtelon (Z), rabon (Z), krimon, venĝon (Z), atakon, miraklon, petolaĵon (Z), eraron (Z), ŝercon; havi multon por fari; la filozofo-kion fari?-vole-nevole liberigis Ezopon (K).

5. Plenumi ion, al kio oni estas devigata: fari la volon de Dio; fari siajn jurajn studojn; fari tion, kion ordonas leĝo; fari sian devon (Z), taskon (Z), metion; fari komercon; fari feston (Z), Paskon (Z).

6. Estigi eksteran rezulton, efiki sur ion: fari al iu vundon, ion malbonan (Z), perforton (Z), timon (Z), honoron (Z), surprizon (Z), servon, demandon (Z) al iu; fari kontrakton (Z), pacon (Z); la kanonoj faris breĉon en la remparoj; eĉ la plej forta deziro ne povas fari tion, ke menso ne instruita penetru en la misterojn de la scienco (Z); (analoge) tio nenion faras (estas indiferenta); vort' en ĝusta momento faras pli ol arĝento (Z).

7. Pasigi iun, ion de unu stato al alia: oni faris lin generalo (Z); fari ion tro facila (Z); fari iun mokataĵo (X); fari el iu arkon (Z); mi faros el viaj urboj dezerton (X); fari el neceseco virton (Z); el homo fari duondion (Z).

8. Aranĝi en ia maniero: fari ordon (Z) (en ĉambro); fari al si la vojon (Z); fari diferencon, distingon inter (pluraj aferoj); la bordo faris golfeton; (analoge) fari al si oportune (Z); fari al si bone (Z).

9. Konsistigi: dek kaj dek faras dudek (Z); sesdek minutoj faras unu horon (Z); du botoj faras paron (Z).

10. Agi iamaniere, iel efiki: la trompantoj faris, kvazaŭ ili vestas al li ĉiun pecon (Z); la Eternulo faris laŭ la vortoj de Moseo (X); mi ne faris laŭ mia koro (X); faru laŭ via plaĉo; la infanoj faris kun li, kiel li ordonis al ili (Z); mi ne scias, kiel fari; la rabeno antaŭpreĝis la preĝon de nokto, kiel ordinare estas farate ĉe homoj mortmalsanaj (Z); kiel devas esti farate (Z); mi abonas la Gazeton, kiel li ankaŭ faris (Z); bojas hundido, ĉar tiel faras la hundo (Z).

11. Agi (abs): kiu multe parolas, ne multe faras (Z); kritiki estas facile, fari malfacile (Z); Dio ĝuste faras (Z); ne parolu, sed faru (B); pli bone ne fari, ol erari (Z).

1. Daŭra agado: resti sen farado (Z); nenifarado.

2. Daŭra, konstanta produktado; plenumado: la farado de mebloj, de versoj; farado de justaĵo estas ĝojo (X); Dio gardu viajn sklavojn de farado de tia afero! (X).

1. Komenci esti, okazi: subite fariĝis nokto; fariĝu, kio volas! (Z); kio fariĝis, jam ne refariĝos (Z); iele fariĝis, ke ŝi ne edziniĝis (Z); kio fariĝas kun la homo, kiam venas la morto? (Z); se gut' al gut' aliĝas, maro fariĝas (Z).

2. Transiri de unu stato en alian: nevo de papo facile fariĝas kardinalo (Z); ŝi fariĝis tiel malaminda, ke [...] (Z); fariĝu amoplena, vi homa animo! (Z); mi ne scias, kio fariĝos el mi (Z), kio mi fariĝos (Z); (analoge); fariĝis nigre antaŭ ŝiaj okuloj (Z); al nia sinjoro la reĝo fariĝos varme (X) (ĉe la korpo de junulino); fariĝis en ĝi klare (Z).
   iĝ/ IV.

1. Produkti farinte: vi ne elfaris eĉ unu brikon! (X).

2. ĝisfunde fari.

1. Refoje, denove fari: refari t.e. fari denove, kion mi (aŭ alia persono) jam faris (Z).
   ripeti.

2. Doni al io novan, pli bonan formon: refari eraran kalkulon; ĉu vi komencos simple refaradi la karton (mapon) de Eŭropo? (Z); la leĝoj de l' naturo ne estas refareblaj (Z).
   rebaki, reformi.

1. Reveni al antaŭa stato: ĉar vi estas polvo kaj refariĝos polvo (X).

2. Denove okazi: farita ne refariĝos (Z).

fari

Esprimoj

Kelkaj kunmetaĵoj

Vortoj uzitaj en la sama ĉirkaŭkunteksto

Iel rilatitaj: