karaktero

*karakter/o

1. [BIOLOGIO] ĉiu el la formoj kaj proprecoj, kiuj distingas la individuojn aŭ la vivulojn unujn de la aliaj: heredaj, medi-estigitaj karakteroj; primaraj seksaj karakteroj (seksorganoj); sekundaraj seksaj karakteroj (aperantaj ekde la pubereco, i.a.: haroj; ĉe la viroj modifo de la voĉo; de la virinoj, menstruoj, disvolviĝo de la mamoj); recesiva karaktero.
   fenotipo.

2. Aro de la moralaj ecoj, kiuj distingas individuon aŭ grupon: la knabineto posedis la karakteron de sia patro (Z); nobla, malnobla, pacama karaktero; ambaŭ virinoj posedis karakterojn vivajn kaj ekscitiĝemajn (Z); forteco de karaktero (Z); la angla, la sudlanda karaktero; la karaktero de Hamleto.

3. [PSIKOLOGIO] Aro de ecoj, kiuj ebligas klasi individuon en psikologian kategorion.

4. Rolo, stato, kiun oni alproprigas al si en la socia vivo: vi eliras nun en la mondon en karaktero de propra sinjoro (Z); ĉu vi volas kunveturi en karaktero de mia ombro? (Z); homo, kiu ne en karaktero de flanka partiano volas perforte altiri la legantojn al sia partio, sed en karaktero de kunlaboranto de la gazeto [...] (Z).
   kiel, estiel.

5. Morala firmeco, volenergio: granda per la inteligento, ne per la karaktero.

6. Distinga eco, propra al unu afero: kelkaj ne komprenas la karakteron de nia afero (Z); la proponoj havas la karakteron ne de postuloj, ili estas nur konsiloj (Z); iro en la preĝejon havis la karakteron de festotaga vizito (Z); liaj ludoj ricevis nun tute alian karakteron (Z); verkoj, kiuj havas karakteron internacian (Z); tie la karaktero de la reciprokaj rilatoj inter la popoloj estas alia, ol ĉe ni (Z); ŝi ne volas, ke ŝia laborejo havu karakteron neĉastan (Z); tiu stilo havas specialan karakteron (Z).

7. [BELARTOJ] Frapanta, eksterkutima, esprimiva farmaniero: pentraĵo kun karaktero; danco de karaktero (folklora, ekzotika); karakteron al kanto donas la tono (tonalo) (Z).