azeno

  • [zoologio] Sp. de ekvo (Equus asinus) proksime parenca al ĉeval o, sed kun longaj oreloj.
  • [zoologio] Kn de la longorelaj ekv oj: doma azeno; sovaĝa azeno (X) (
    hemion o); la azeno ia as; la hufbato de l' azeno (venĝo al falinta malamiko); per enterigo de azeno li estos enterigita (X) (ironie: ĵetita al rubejo); humila k rajdanta sur azeno, sur ido de azenino (X).
    mul o, hin o. [VIDU] Azenfelo.
  • (f) Tute malklera, malsaĝa homo: forveturis azenido k revenis azeno; azen' al azeno riproĉas malsaĝon (Z); sur la tero se azenoj ne amasus, la milit' eĉ ne okazus (K).
    ansero, ŝafo.
  • azena
    Rilata al azeno (j): azenaj oreloj; azena obstin ego, pacienc o.
  • azenaĵo
  • [kuirarto] Viando de azeno.
  • [KOMUNUZO] Stult a diro aŭ faro.
  • azenigi
    Fari, ke iu aspektu plena stultulo: ĉiuj rigardu, kiel azenigita estas la urbestro! (Z).
  • azenisto
    Tiu, kiu kondukas azeno (j)n.

    Esprimoj

    Stulta kiel ŝtip o, azeno, ansero, kaprino, kukurbo, napo, melono.
    Sur la tero se azenoj ne amasus, la milit' ne okazus (Kalocsay).

    Kelkaj kunmetaĵoj

    azena, azenaĵo , azendorsa arko, azendorso , azenido , azenigi , azenino , azenisto , azenkardo azeno

    Vortoj uzitaj en la sama ĉirkaŭkunteksto

    equus asinus
    hemiono (sovaĝa azeno)
    hino (virĉevalo + azenino)
    mamulo
    mulo (virazeno + ĉevalino)
    neparhufulo
    tirbesto
    zebro
    ĉevalo
    ŝarĝbesto
    malkleraĉ a
    obstin a
    sovaĝ a
    stult a
    azenbleki
    rajdi
    azenŝarĝo
    hufbato
    hufo
    karaktero
    longa orelo
    merkato
    pakaĵselo
    ungo

    Iel rilatitaj:

    -aĵ Bileamx batx bestx blekx dorsx ekvx hemionx hinx hufx iax karakterx kardx klerx longx mamx merkatx mulx obstinx orelx paciencx rajdx selx sovaĝx stultx tirx ungx zebrx ĉevalx ŝarĝx ŝtipx