heziti
hezit/i (ntr) (3)
Ne scii, ne esti certa, ĉu oni faros, diros ion, aŭ ne: Marta ne hezitis eĉ unu momenton (Z); nun siavice Mario devis heziti kun (pri) respondo (Z); ho, lasu min heziti! (Z); heziti inter du solvoj; li ne hezitis enpaŝi.
ŝanceliĝi. hezito
Stato de tiu, kiu hezitas: ŝia hezito estis apenaŭ rimarkebla; respondi sen hezito (Z). hezita
Montranta heziton: hezitaj vortoj, paŝoj. hezitema
Inklina al hezitado: hezitema karaktero.
nedecidema. hezitigi
Fari, ke iu hezitu: lia admono tre hezitigis min.
konfuzi. senhezite
Sen ia hezito: proponi sin senhezite por la misio.
alternativo. hezite (blindopalpe). hezitema (malcerta, nedecidita, duba, sendecida, perpleksa, senvola, ŝanceliĝema, embarasita, malpersistema, skeptika). heziti (dubi, balbuti, prokrasti, ŝanceliĝi, artifiki). hipotezi. konjekto. senhezite (tuj). senhezitema (agpreta, spontanea). supozi. suspekti. Via hezito mem atestas, ke vi mensogas.
certa. decidi. ĝeni. karaktero. kuraĝa. memori timi.
Iel rilatitaj:
certx
decidx
flux
karakterx
konsentx
kuraĝx
memorx
opinix
pensx
rapidx
timx
ĝenx
ŝancelx