popolo

*popol/o

1. Vasta grupo da homoj, konsciaj pri sia malsimileco kun la ceteraj najbaraj grupoj, kaj loĝantaj kune, plejofte en unu sama lando: se ekz. en la Centra Afriko vivus ia popolo kiu parolus la francan lingvon [...] (Z); (post la milito) kunvenos la diplomatoj kaj penos reordigi la rilatojn inter la popoloj (Z); demandite pri tio, al kiu popolo li apartenas, la loĝanto de tia lando estas devigata nomi ian genton (Z); peco de tiu miksdevena kaj tamen lingve kaj kore unuigita popolo nun staras antaŭ vi (Z) (E-istaro); ĝi prezentas popolon pure idean (Z); kongreso de la ruslandaj popoloj (Z); la cigana popolo; [KRISTANISMO] la popolo de Dio (la kristanoj); (f) formiko, popolo ne forta (X).
   gento, nacio, tribo, loĝantaro, homamaso.

2. Regataro, kontraste kun la regantaro: la senato kaj la popolo romanaj; kiam regas malvirtulo, la popolo ĝemas (X); iu Usona prezidanto deklaris iam, ke la registaroj estas pli stultaj, ol iliaj popoloj; tiun ĉi alvokon kontraŭ la atombombo ni direktas al ĉiuj popoloj en la mondo; lin la popolo nomas reĝo (Z); la popol' tumultas (Z).

3. La malpli riĉa, malpli kulturita plimulto, kontraste kun kleruloj, burĝoj ks: Niels aŭ la ĉevalvendisto, kiel la popolo lin nomis (Z); popolo diras, Dio diras (Z); li, kies kantoj estas la ĝojo de la popolo same kiel de la elito; popolfronto, popoldemokratio.
   plebo, proletaro.

4. [BIBLIO] La paganaj popoloj: ili (hebreoj) miksiĝis kun la popoloj kaj lernis iliajn farojn (X); kial devas diri la popoloj: Kie estas ilia Dio? (X).
   nacio.