1. Karakterizanta viron rilate al lia sekso: la viraj organoj; la vira sekso; (analoge) [LINGVOSCIENCO] la vira genro; vira pronomo, sufikso; parenceco per la vira deveno.

2. Karakterizanta viron kontraste kun virino aŭ infano: kruda vira vizaĝo; en sia juneco kaj en sia vira aĝo (Z); ŝi havis viran paŝmanieron; la fajra spirito, kiu flamas en la bubo, tiu ĉi vira kuraĝeco, tiu ĉi infana gloramo [...] (Z).

3. (f) Inda je vera viro, brava, hardita: estu kuraĝaj kaj viraj, ho Filistoj! (X); venĝo konvenas al vira brusto (Z);
   virina.

4. [BELETRO] (pp rimo) Finiĝanta per akcentita silabo (ekz.: kor'- dolor').
   ina.

1. La tuto de la viroj, kontraste kun la virinoj.

2. La tuto de la viroj, servantaj sur ŝipo.

1. Homo, apartenanta al la sekso organizita por naski idojn: ŝi estu nomata virino, ĉar el viro ŝi estas prenita (X); ĝi estas kaprico de graveda virino; homo, naskita de virino, havas mallongan vivon kaj abundon da afliktoj (X); alta gracia virino (Z); la malriĉa virino starigis al si mem sian domon (Z); neniu kreaĵo estas por mi tiel abomena, kiel araneo kaj maljuna virino (Z); la virinoj, kiuj sidis antaŭ la kameneto silentis (Z).

2. Tia homo, rigardata en siaj rilatoj kun viroj: estas bone por viro ne tuŝi virinon (N); jen renkonte al li iras virino en ornamo de publikulino (X); ne donu al la virinoj vian forton (X); virta virino straton ne konas (Z); virino havas haron longan kaj saĝon mallongan (Z); malforto, via nom' estas virino! (Z); serĉu la virinon! (por klarigi la motivon de krimo); (ark.) virino kun pasintaĵo (havinta jam amaventurojn); laŭ la leĝoj kaj moroj homaj virino ne estas homo, virino estas objekto (Z); defendi la rajtojn de virinoj.

3. La tipa karaktero de la virino: ŝi jam estis tre virino, ĉar, mem ne pensanta, ŝi jam pensiĝis; tio estas rezono de virino!; la tuta virino en ŝi ekribelis kontraŭ tiu perspektivo; en ĉiu viro estas ia kaŝita virino.

1. Rilata al virino (j): oni ofte parolis en la ĉambrego kaj ankaŭ en la virina ĉambro (Z); virina lango buĉas sen sango (Z); larmo virina baldaŭ sekiĝas (Z); virina rideto pli kaptas ol reto (Z).

2. Karakteriza de la virina koro, menso ks: virina tenero, ruzeco; li havas tute virinajn reagojn.

1. En iuj civilizacioj, loĝejo, rezervita al la virinoj: oficistoj, kiuj kolektus ĉiujn belajn virgulinojn en la virinejon (X).
   gineceo, haremo.

2. Bordelo: ili venis el la virinejo 'ĉe la Azeno' (Z).

1. Iĝi virino: frue viriniĝinta knabino.

2. Akiri kelkajn el la karakteroj de virino: la eŭnukoj ofte viriniĝas.

1. Centaŭro.

2. = virĉevalo.

1. Faŭno.

2. Virkapro.

viro

Esprimoj

Kelkaj kunmetaĵoj

Vortoj uzitaj en la sama ĉirkaŭkunteksto

Iel rilatitaj: