maro

*mar/o

1. Vasta etendaĵo da sala akvo, kiu kovras la plej grandan parton de la terglobo, ofte kontraste kun la seka tero aŭ la sensala akvo: laŭdu la maron, sed restu sur tero (Z); li jam estas trans montoj kaj maro (Z); malaperis, kiel ŝtono en maron (Z); maro ĉiujn riverojn ricevas kaj tamen ne krevas (Z); sur la fundo de la maro; veturi sur maro; la vento kuris trans la marĉoj al la libera maro (Z); la maro fariĝis glata kaj trankvila (Z); malkvieta maro (X); ŝaŭmo el la maro, kiu ruliĝadis sur la bordon (Z); la alta maro (la maro trans la trimejla limo de la teritoriaj akvoj); la libereco de la maro; la vasta, la spaca maro. [VIDU] marbordo, markolo, navigi.

2. Unu difinita peco de tiu etendaĵo, parte aŭ tute ĉirkaŭita de tero: la Meza Maro (Mediteraneo, 15°E, 35°N); la Suda Maro (de Nederlando, 5°30'E, 52°30'N); la Sudaj Maroj (Suda Oceano); la Ruĝa Maro (X) (38°E, 22°N); la Norda Maro (Z) (4°E, 57°N), la Maro Morta (35°30'E, 31°30'N); la sep maroj (la tuto de la oceanoj).

3. [ASTRONOMIO] Ebenaĵo sur la surfaco de Luno.

4. (f) Grandega kvanto: maro da sango, da sablo, da polvo, da mizeroj (Z); la urbo disvolvis antaŭ li ondiĝantan maron da tegmentoj; li englutis maron da teo (B); inter diro kaj faro estas maro (Z) (granda diferenco.
   abismo, monto).