obstina
*obstin/a
Firme restanta ĉe sia propra opinio aŭ volo, malgraŭ ĉiaj kontraŭaj admonoj: obstina kiel kapro (Z), mulo, azeno; se homo puninda restos obstina, li pereos (X); ŝia menso fariĝis pli kaj pli obstina (Z); (f) obstina opozicio (Z), malamo; obstina Joĉjo (staremulo); dissaltos la obstinaj baroj inter la popoloj dividitaj (Z); obstine kaj sen ia fino plendi tute ne konvenas al la viro (Z).
necedema, nekonvinkebla. [VIDU] fera, granita, surda, nuko. obstini (ntr)
Ekskluzive sekvi iun opinion aŭ decidon, ne lasante sin konvinki de aliaj: obstini en sia eraro; li obstinas en la silento.
insisti, persisti, rigidiĝi. obstino
Manifestiĝo de obstina karaktero: l' espero, l' obstino kaj la pacienco, jen estas la signoj, per kies potenco ni [...] atingos la celon (Z). obstineco
Eco de iu, io obstina: diru, kion vi volas, obstineco estas granda afero (Z); ne volante, ke oni vidu en mia maniero de laborado aŭtoran obstinecon (Z); la obstineco de lia rifuzo min mirigas.
Iel rilatitaj:
azenx
ferx
memorx