stulta
stult/a (2)
Ne inteligenta, sensprita: tiu besto estas tiel stulta, ke ĝi ne rimarkante manĝas al si la piedojn; stulta kiel ansero, kiel ŝafo; (analoge) li faris vere stultan mienon; pli stultan romanon mi neniam legis. stultaĵo
Diro aŭ faro stulta: la stultaĵoj de la bopatrino ĉiujn ridigis. stulteco
Eco de iu aŭ io stulta: la stulteco de la homoj estas la sola afero, kiu povus doni ideon pri la senfinaĵo. stultigi
Fari stulta: stultigi infanon per senĉesaj admonoj kaj riproĉoj. stultulo
Homo stulta: faru reĝon el stultul' alia! (K).
idioto, kreteno.
Eĉ stultulo tion scias. Fari diablaĵojn hejme, stultaĵojn. Ho! senkapa malsaĝulo, stultulo. Kun mieno malĝoja, trista, afabla, grava, indiferenta stulta, gaja, kontenta, funebra, severa, ruza, taŭzita, tre ĝenita, veaspekta. Nepenetrebla muro de stulteco. Pli bone silenti ol diri stultaĵojn. Rigardi stulte kiel ŝafo. Senfina estas la nombro de stultuloj. stultega. Stultulo trovas ĉiam pli grandan stultulon, kiu lin admiras. Trifoje stulta.
admoni. besto. bona. insulti. inteligenta. mieno. pardoni. riproĉi. saĝa. scii. silenti.
Iel rilatitaj:
admonx
arlekenx
azenx
bestx
bonx
insultx
inteligentx
mienx
pardonx
riproĉx
saĝx
scix
silentx
simplx
trompx
ŝafx