-id

*-id/

I- Sufikso esprimanta la ĝeneralan ideon de naskiteco, kaj uzata:

A. pri homoj por signifi, sen ia nuanco pri aĝo:

'filo de': reĝido (Z), princido; Telamonid' Ajakso (Z); la Peleido Aĥilo; grafidino (B).

RIM. Oni renkontas tiun uzon preskaŭ nur post titolnomoj kaj propraj nomoj antikvaj.

'unu el la devenantoj de': homido (Z), Atreidoj, Heraklidoj, Napoleonidoj (Z); Karolidoj, Izraelidoj (Z); Nereidinoj; (f) la Homeridoj (epigonoj de Homero); (analoge) landido (indiĝeno), latinidaj lingvoj;

B. pri bestoj aŭ plantoj, por signifi 'juna naskito de': ĉevalido estas nematura ĉevalo, kokido-nematura koko (Z); ŝafido, porkido, bovido (Z); bojas hundido, kiel ĝi aŭdas de hundoj (Z); plantido (Z); ĝi elkreskigis novajn branĉidojn (Z); trunkido.

C. [KEMIO] pri substancoj, por nomi kombinaĵojn:

neorganikajn, formitajn de nemetalo kun metalo aŭ alia nemetalo, sen oksigeno, aldonante la suf-on al la nomo de la elektronegativa substanco: tetraklorido karbona (aŭ: de karbono), CCl₄; plumba sulfido, PbS; amonia cianido, NH₄CN; natrio hidrido, NaH ktp;

organikajn, diversaspecajn, precipe esterojn (glicerido) kaj kategoriojn de glucidoj (sakarido, glukozido, nukleozido);

ĉ) [ASTRONOMIO] pri ĉielaj korpoj, por signifi klason de variantaj steloj: Cefeidoj.

II- Memstare uzata morfemo kun la signifo:

1 Naskito, infano, filo: geedzoj kun multaj idoj.

Posteulo: postnepo post multaj generacioj: ni ĉiuj estas la idoj de Adamo; Dio la malbonagon de la patroj punas sur la idoj en la tria kaj kvara generacioj (X).

(f) Disĉiplo: la idoj de Apolono (poetoj), de orfeo, de sankta Bruno.

idaro
Posteularo de unu praavo: ilia idaro post ili (X); naskigu idaron al via frato (X).
semo.

idarano
Iu devenanta de malproksima praavo.

-id

PMEG: [id]

Kanguruo kun ido en la marsupio. La rostata kokido apetitveke oriĝis.

disĉiplo. filo. juna naskito de.

naski.

Iel rilatitaj:

Bofrontx abortx aĝx bovx devenx familix filx fiŝx fratx junx naskx patrx plantx posteulx