selo

*sel/o

  1. Remburita sidilo, kiun oni ligas sur la dorso de rajdobesto, por pli komforte sidi: desalti, fali de la selo; sen selo ŝi sidadis sur la ĉevalo (Z); (f) la registaro nun bone sidas en selo. [VIDU] arko, pomelo, sako, zono.
  1. Analoga sidrimedo, sur biciklo, motorciklo, aŭ kelkaj agrikulturaj maŝinoj.
  1. Io en formo de selo, i.a.: [GEOGRAFIO] Iom pli malalta tereno inter du montopintoj. [KUIRARTO] Tiu parto de ŝafo, cervo ks, kiu etendiĝas inter la ripoj kaj la femuroj. [MUZIKO] En kordinstrumentoj, elstara lignopeco, kiu subtenas la finpecan ŝnuron.
  • turka selo
    [ANATOMIO] (sella turcica) Kavaĵo en la supera faco de la sfenoido, en kiu nestas la hipofizo.
  • *seli (tr)
    Meti selon sur beston: seli sian azenon (X); selante ĉevalon, oni ĝin karesas (Z).
  • selisto
    Metiisto, kiu faras selojn.
  • seloforma
    [MEDICINO] Arkiĝinta kiel selo: selforma lumbo dum gravedeco.
  • elseligi
    Faligi de la selo (en turniro ks).
  • senseligi
    Demeti la selon de ĉevalo ks.
  • ŝarĝoselo
    Selo, aranĝita por surmeti ŝarĝojn.

    selo


    Iel rilatitaj:

    artikx azenx biciklx piedingx sakx ĉabrakx ĉevalx