temo¹

*tem/o¹

1. Tio, pri kio estas parolate aŭ skribite: fari el mia hebreeco temon por publika parolado (Z); ho E. , mia temo amata! (K); kiam vi rakontis pri l' nova tem'de versoj de novelo, de romano (K); fine alveni al la temo; nek al temo, nek al celo (Z) (sen plano kaj ordo); la modifo de la unua artikolo liveris temon al vasta diskuto; ŝia edziniĝo fariĝis la temo de ĉiuj konversacioj.
   objekto, punkto, tereno.

2. Difinita punkto, pri kiu oni petas de studantoj mallongan eseon, studaĵon ks: temo de disertacio; taktika temo.

3. En retoriko, kategorio de konsideraĵoj, el kiu oni povas ĉerpi argumentojn por pledo. SIN. lokuso 1.

4. [MUZIKO] Melodia aŭ ritma unuo, kiu estas la bazo de komponaĵo kaj estas ordinare ripetata kun variaĵoj.
   motivo.

5. [LINGVOSCIENCO] En aserta frazo, la sintagmo reprezentanta tion, pri kio oni intencas aserti ion.
   temigi, komento.

6. [LINGVOSCIENCO] En iuj lingvoj, ekz. L., kunaĵo de la rad. kaj de la ligvokalo, en la verbaj aŭ subst-aj formoj, kiuj ne senpere ligas la finaĵon al la rad.
   radikalo.