1. a) rajdi sur ĉevalo oni ne lernas sen falo (Z); la falo de la folioj; [FIZIKO] la libera falo (de korpo sub influo de gravito);

2. eĉ kvar piedoj de ĉevalo ĝin ne savas de falo (Z); alta muro, kies falo estos neatendita (X);

3. a) fiereco venas antaŭ la falo (Z); altiĝas malvirtuloj, sed virtuloj vidos ilian falon (X); vestita kiel Eva antaŭ la falo (Z);

1. Ne stabila.

2. [BOTANIKO] [ZOOLOGIO] Defalema.

1. a) vento faligas la kaŝtanojn (f) ĉiu nesingarda vorto, kiun vi

2. unu hako kverkon ne faligas (Z) timo faligas en reton (X) faligi sin sur glavon (X)

3. a) li faligas malvirtulojn en malbonon (X) la daŭra sekeco faligis la agrikulturon en krizon multajn ŝi vundis kaj faligis (X)

4. la Eternulo faligis dormon sur la homon (X) por ke vi ne faligu anatemon sur la tendaron de Izrael (X) [MATEMATIKO] faligi perpendiklon sur [...] .
   renversi, ŝanceli, delasi, pluvigi.

1. (p) kaŝita en la tero estas lia falilo (X);

2. (f) pentu, por ke la malbonagoj ne estu por vi falilo (X); li estas kaptilo kaj falilo por la loĝantoj de Jerusalem (X).
   ruino, tento.

1. (pp fiksiĝinta korpo) De supre fali: defalas dentoj, skvamoj; kolekti defalintajn foliojn (petalojn) de rozoj (Z).

2. De pli bona al pli malbona fali: defali de siaj esperoj; lasi defali siajn pretendojn (Z); la prospero de la regno rapide defalis; defalintaj anĝeloj, knabinoj.
   dekadenci, degeneri, devojigi, degradigi. [VIDU] sitelo.

3. (ark.) Forlasi partion, ribeli kontraŭ: kiam ilia prudento ekprotestis, ili devis tute defali de ĉia religio (Z); Moab defalis de Izrael post la morto de Aĥab (X); la Izraelidoj defalis de la Eternulo (X); revenu, defalintaj infanoj! (X).

1. Pecetoj el materialo, kiuj ĉe prilaborado (tornado, rabotado, fajlado ktp) falas teren, senrigarde de tio, ĉu oni povas ree uzi ilin aŭ ne: defalaĵo de altranĉita paperbloko; feraj defalaĵoj.

2. Forĵetindaĵo.
   rubo 4.

1. Inklina al defalo: tiu popolo havas koron defaleman kaj neobeeman (X).

2. [BOTANIKO] [ZOOLOGIO] Periode aŭ normale defalanta. SIN. falema 2, decidua (pp folioj, dentoj, kornoj, flugiloj ktp).
   efemera, kaduka.

1. Diserigante fali: multaj domoj disfalis de la tertremo (Z); de guto post guto disfalas granito (Z); la kadavro jam disfalis al polvo; fendo (en muro) minacanta disfalon (X); disfaligi ilian semon inter la popoloj (X).

2. Diseriĝante ruiniĝi, perei: sia klereco estas nur ludilo, kiu disfalas kiel sentaŭga putraĵo (Z); la regno de Aleksandro disfalis post lia morto en lokajn reĝejojn; disfalo de bankrotinta societo; ni devas eviti la disfalon de la lingvo je dialektoj (Z).

1. Fali en ion profundan: enfali en kavaĵon, truon, riveron; vi ankaŭ enfalu en kaptilon, ke mi povu al vi pagi en la sama maniero! (Z); lupo kaptas, sed li ankaŭ enfalas (Z); (f) kiel do efektive ni tiel enfalis? (Z) (estis trompitaj); certe ne, mi jam unu fojon enfalis! (Z).

2. Fali en malbonan staton: virinoj, kies blankaj manoj montras devenon el alia socia sfero ol tiu, en kiun ili enfalis (Z); enfali en malsanon (Z), mizeron (Z), malesperon (Z), ftizon (Z), deklamadon (Z).

3. (pp supraĵo) Malsupreniĝi pro nesufiĉa subteno: la enfalinta mino; kun enfalintaj okuloj (Z), vangoj (Z); enfalinta brusto (B).

4. Rapide sin ĵeti: kun bestega bruo ili enfalas en la ĉelojn de la fratinoj! (Z); la knaboj tumulte enfalis en la salonon.

1. Denove fali: refali en la rutinon, en la malnovan ŝovinismon (Z), en la malmolan realecon; refali en la pekon.

2. (ark.) Malantaŭen fali: mortpale refalanta en sian seĝon (Z).

1. Fleksiĝi, malleviĝi sub io tro peza: la branĉoj subfalis sub la neĝo.

2. Ne kapabli kontraŭstari al, cedi al, esti subpremita, venkita de: li subfalis sub la malfeliĉo; ĉu ĉiu el ili ne povis iam subfali al tia sorto? (Z).

fali

Iel rilatitaj: