dio²
di/o²
- [RELIGIO] Superhoma estaĵo, kultata de homoj pro siaj supernaturaj povoj super homaro k mondo: la dio de l' ĉielo (Jupitero), de l' maro (Neptuno), de la milito (Marso), de la amo (Amoro), de l' vino (Bakĥo); la dioj de hinduismo; la dio de la Turkoj (Z); falsa dio (Z); neniu scias tiom multe da historioj, kiel la dio de dormo (Z); Fenicio, kie la vivĝojo ŝaŭmis en la templo de la dioj (Z); je l' nomo de la dioj!; kontraŭ kalumnio ne povas batali eĉ dio (Z); (f) fari el mono sian dion ( [VIDU] bovido). [VIDU] feo, idolo.
- (f) Tre admirata, amata aŭ influanta persono: Napoleono estis lia dio.
dia - Rilata al dio aŭ Dio: dia bonfaro, krimo, altaro; la diaj potencoj; la Dia volo plenumigu!
- Superega, bonega: havi dian voĉon, dian belecon, dian plezuron.
diaĵo - Supernatura estaĵo, de malpli alta rango ol dio: la arbaraj, maraj, subteraj diaĵoj.
- (f) Iu adorata, admirata: mia animo ne havas spacon por du diaĵoj (Z) (amatoj).
diaro (Z)
Tuto de la dioj en difinita religio. SIN. panteono 1. dieco
Eco, esenco de dio aŭ Dio: Cezaro pridubis la diecon de la romaj kultobjektoj; traktato pri la dieco de Jesuo. diigi - Fari iun dio; meti inter la diojn: la antikvuloj diigis la heroojn.
apoteozo.
- Levi super ĉiuj samspecaj; adori, admiregi: li diigis sian patrinon; (f) diigi la venĝon.
diino - Ina dio: la diino de l' ĉielo (Junono), de Infero (Prozerpino), de la amo (Venuso), de la saĝo (Minervo), de la ĉaso (Diano); la diino Iŝtar malsupreniris en la inferon.
- (f) Virino adorata: ĉu dum la irado al mia domo vi trovis tiun ian novan diinon, kiu tiel vin ravis? (Z); ili estas la diinoj de mia koro k vivo (Z).
diina
Rilata al diino: (f) diina pozo, paŝmaniero. diismo
[FILOZOFIO] Kredo en la ekzisto de unu dio, ekskluzive de ia ajn revelacio.
teismo. diisto
Ano de la natura religio.
homaranismo. duondio
Ido de dio k homino, aŭ inverse; diigita homo (ekz. Herkulo). kontraŭdia
Malpia, sakrilegia. sendia
Ne kredanta je la ekzisto de dioj aŭ Dio. sendiulo
Sendia homo.
ateisto.
*Dio - [RELIGIO] Plej supera, perfekta, eterna k ĉiopova estaĵo, adorata kiel kreinto k gvidanto de la universo: mi estas la dio de via patro, la dio de Abraham, la dio de Isaak k la dio de Jakob (Z); la Filo de dio (N) (Jesuo); dio la Patro, la Filo k la Sankta Spirito ( [KRISTANISMO] la Triunuo); mi atestas, ke estas nenia dio krom Alaho, k Mahometo estas lia profeto; kristanoj, hebreoj aŭ mahometanoj, ni ĉiuj de di' estas filoj (Z); forte sidas, kiu dion fidas (Z); dio donis, dio prenis (Z); sengardeman dio gardas (Z); vivi kiel ĉe la brusto de dio (Z); dio volu, ke [...] ! (Z); dio min gardu! (Z); la beno de dio estu sur ĝi! (Z); savu nin dio! (Z); dank' al dio! (Z); ho dio! kion vi faras? (Z); per, pro, kun dio! (Z); dio mia! (Z).
Alaho, Javeo, Ahura-Mazdo. [VIDU] difavoro, dipatrino.
- [FILOZOFIO] Principo de ekzistado, unueco k komprenebleco de la universo; laŭ Aristotelo, la unua kaŭzo k la senmova movanto-demiurgo.
- [MATERIISMO] Estaĵo elpensita de la homa imago, por klarigi al si la ekziston de la mondo.
ateismo, teogonio, teologio. [VIDU] diablo, providenco, sankta.
dio
Al dio plaĉu, sed sur la diablon ne kraĉu. Fari el mono sian dion. La paganaj dioj. Mi atestas, ke estas neniu alia dio krom Alaho, kaj Mohamedo estas la profeto de Alaho (kredkonfeso de la islamanoj).
Allah. apoteozo. bono. ĉiama. ĉiopovo. diismo, ateismo. eterna. jehovo, Javeo.. la dia providenco. la Eternulo. la Kreinto. la Plejaltulo. milito. Nia Sinjoro Jesuo Kristo.. pardonema, indulgema, indulga.. perfekta. Sankta Dio. senfina. sublima. suverena. teodiceo. teologio. teozofio. vero.
religio.
Iel rilatitaj:
Adonisx
Afroditx
Agnix
Ahurx
Akvilonx
Alahx
Amaterasx
Amfitritx
Amonx
Anubx
Apolonx
Arix
Artemisx
Asklepix
Astartx
Aŝtarot
Aŝurx
Baalx
Bakĥx
Baldurx
Borex
Brahmax
Ceres
Cibelx
Demeter
adorx
aedx
agnostikx
altarx
ambrozix
anarkix
animx
apoteozx
ataraksix
ateismx
ateistx
avatarx
benx
blasfemx
bodisatvx
dajmonx
deismx
demiurgx
demonx
ekzistx
fex
genix
herox
konfesx
kredx
pix
preĝx
religix
sinjorx
templx
ĉielx