abstrakta

  1. [filozofio] Pritr

    abstrakta (1)

  2. [filozofio] Pritraktanta nur purajn ecojn, ne realaĵojn: abstrakta ideo.
    idea, ne perceptebla.
  1. [lingvoscienco] (pp subst.) Esprimanta econ, estmanieron (pp subst.): 'kuraĝo', 'beleco' estas abstraktaj vortoj.
  1. [belartoj] Celanta ne la pli-malpli ĝustan prezentadon de la realaĵo, sed nur la ludan kombinon de formoj, koloroj ks: abstrakta pentroarto; abstrakta skulptaĵo.
    figura.
  1. Ne havanta kontakton kun la realaĵoj, ne praktika: batalado abstrakta k teoria (Z); ĉiu veraĵo, dum ĝi restas abstrakta doktrino, havas nenian influon en la mondon (Z).
    metafizika, nebula, ĥimera, spekulativa.

    • abstraktismo
    [belartoj] Tendenco en pentroarto, aperinta en Eŭropo ĉ. 1910, rifuzanta ĉiujn ligojn kun la realo: la romantika (aŭ emocia) abstraktismo respegulas la internan mondon de la pentristo; la geometria abstraktismo konsistas el konsciaj serĉoj de formo k koloro kun uzo de matematikaj metodoj.
    suprematismo, makulismo.
  • abstrakti (tr)
    Konsideri parton aŭ econ, izolante ĝin el la tuto, al kiu ĝi apartenas: oni nomas substanco tion, kiu restas el unu objekto, kiam oni abstraktis de ĝi ĉiujn ĝiajn percepteblajn ecojn.
  • abstraktaĵo
    Io abstrakta: geometria punkto estas abstraktaĵo.
  • abstrakteco
    Karaktero de io abstrakta: la abstrakteco de liaj rezonoj lacigas la leganton.

    1. aktanta nur purajn ecojn, ne realaĵojn: abstrakta ideo.
      idea, neperceptebla.
    1. [lingvoscienco] (pp subst.) Esprimanta econ, estmanieron (pp subst.): 'kuraĝo', 'beleco' estas abstraktaj vortoj.
    1. [belartoj] Celanta ne la pli-malpli ĝustan prezentadon de la realaĵo, sed nur la ludan kombinon de formoj, koloroj ks: abstrakta pentroarto; abstrakta skulptaĵo.
      figura.
    1. Ne havanta kontakton kun la realaĵoj, nepraktika: batalado abstrakta k teorio (Z); ĉiu veraĵo, dum ĝi restas abstrakta doktrino, havas nenian influon en la mondon (Z).
      metafizika, nebula, ĥimera, spekulativa.

    • abstraktismo
    [belartoj] Tendenco en pentroarto, aperinta en Eŭropo ĉ. 1910, rifuzanta ĉiujn ligojn kun la realo: la romantika (aŭ emocia) abstraktismo respegulas la internan mondon de la pentristo; la geometria abstraktismo konsistas el konsciaj serĉoj de formo k koloro kun uzo de matematikaj metodoj.
    suprematismo, makulismo.
  • abstrakti (tr)
    Konsideri parton aŭ econ, izolante ĝin el la tuto, al kiu ĝi apartenas: oni nomas substanco tion, kiu restas el unu objekto, kiam oni abstraktis de ĝi ĉiujn ĝiajn percepteblajn ecojn.
  • abstraktaĵo
    Io abstrakta: geometria punkto estas abstraktaĵo.
  • abstrakteco
    Karaktero de io abstrakta: la abstrakteco de liaj rezonoj lacigas la leganton.


    • Iel rilatitaj:

    -ad -ec -o aferx alegorix estx idex makulx metafizikx nebulx pensx pentrx perceptx praktikx purx realx spekulativx suprematismx teorix ĥimerx