fonetiko

fonetik/o

  1. [LINGVOSCIENCO] Scienco, kiu studas la sonojn de lingvo (j). SIN. sonscienco. [VIDU] kontoido, vokoido, afrikato, frikativo, likvido, nazalo, plozivo, dentalo, gingivalo, labialo, palatalo, velaro, laringa, sonanto, glitanto, buŝa, voĉa, naza.
  1. Fonetismo.
  • fonetika (1)
    Rilata al fonetiko: fonetika transskribo, ortografio.
  • fonetikisto
    Sciencisto pri fonetiko.

    fonetiko


    afrikato. akcenta. akcenti. akcentita. akcento. akĉento. akuta. alteno. artik(ig)i. artikiga punkto. artikulacia. artikulacii. artikulacio. bruero. buŝa. cirkumflekso. daŭra. dentalo. dierezo. diftongo. duonvokalo. elizii. enklitiko. fermita. flustra. flustri. flustro. fonemo. forta. forteno. frikativo. glito. glota plosivo. grupo. guturalo. hiato. konsonanco. konsonanta. konsonanto. kvazaŭvokalo. labialo. lambdacizo. laringa frikativo. laŭtakcento. likvido. longa. malfermita. mallonga. malvasta. metatezo. mola. moligi. momenta. nazalo. neakcentita. obtuza. palataj. palatalo. plosivo. pozicio. rotacizo. senakcenta. silabiga. silabo. silabolimo. sonanto. sonoro. spirblovo. ŝuŝa konsonanto. tembro. teno. tonakcento. umlaŭto. uvulo. vasta. velaro. velo. voĉa. vokalo.
    aŭdi. aŭskulti. lingvistiko. lingvo. litero. paroli.

    Iel rilatitaj:

    alfabetx aŭdx aŭskultx blovx fermx grupx laŭtx ligx lingvistikx lingvx literx parolx pozicix sonorx velx voĉx