artifiko
Lerta aŭ ruza agmaniero aŭ procedo, per kiu oni celas imponi, iluzii aŭ trompi: ni devas agi rekte k malkaŝe, por tio estas necese, ke ni ne faru iajn novajn artifikojn, kiuj povus lin timigi (Z); la artifikoj de advokato, de amanto (Z); pensu serĉi en via kapo ian novan artifikon, por eltiriĝi el ĉi tiu afero! (Z); mi avertas ĉiujn niajn kunbatalantojn kontraŭ tiuj artifikoj, per kiuj oni penas delogi ilin de la ĝusta vojo (Z); kian efikon devis havi tia eksterordinare lerta artifiko! (Z); ni, sprituloj ĉiam povas per anguletoj k per artifikoj al rekta celo veni (Z); ĉian artifikon, ĉian ruzaĵon, ĉian subfosadon ni devas severe eviti (Z).
intrigo, elturniĝo. artifika
Lerte aŭ ruze kombinita por trompi: artifika konsekvenco (Z), konduto, procedo.
insida. artifiki (tr) Fari ion per artifiko; ruze elpensi. Doni malsimplan, afektan formon al (penso, frazo ks). artifikeco
Eco de iu, io artifika: la plej granda artifikeco konsistis en tio, ke, tenante la fingron en la vaporo, oni povis flarsenti [...] (Z). artifikulo
Iu artifika: ili estis nur pupoj en la manoj de lertaj artifikuloj (Z). senartifika
Sincera, malkaŝema. senartifikulo
Homo senartifika: 'La Senartifikulo' de Voltero, tradukita de Lanti.
sen·arta.
Iel rilatitaj:
advokatx
afektx
artx
iluzix
imponx
insidx
intrigx
kondutx
lertx
procedx
ruzx
sincerx
trompx