evidenta
evident/a (1)
Tiel klara k senduba, ke ĝi ne bezonas pruvon: la vero ne estas ĉiam evidenta por la menso; evidenta eraro; por hom' inteligenta ĝi estas evidenta; mi havas evidentan benon de Dio (Z); rilato evidenta per la figuro 2 (Z).
certa, okulfrapa, senduba. evidente
En evidenta maniero: li evidente estis tre malsana; evidente, vi ne kapablas ludi violonon. evidentaĵo
Io evidenta. evidenteco
Klareco, kiun prezentas la vero al la menso, estigante certecon: la evidenteco de la geometriaj demonstracioj. evidentigi
Fari, ke io estu evidenta al iu: evidentigi sian erudicion, malsaĝecon.
evidenta
REVO: [evidenta]
La absurdeco de la milito ĉiam pli kaj pli evidentiĝas.Tio estas evidenta kaj falas al ĉiu en la okulojn.
demonstracio.okulfrapa.palpebla.senduba.videbla.
certa. klara. opinii. pruvi. vero.
Iel rilatitaj:
certx
klarx
montrx
okulx
opinix
palpx
pruvx
verx
vidx