evidenta

evident/a (1)

Tiel klara k senduba, ke ĝi ne bezonas pruvon: la vero ne estas ĉiam evidenta por la menso; evidenta eraro; por hom' inteligenta ĝi estas evidenta; mi havas evidentan benon de Dio (Z); rilato evidenta per la figuro 2 (Z).
certa, okulfrapa, senduba.
  • evidente
    En evidenta maniero: li evidente estis tre malsana; evidente, vi ne kapablas ludi violonon.
  • evidentaĵo
    Io evidenta.
  • evidenteco
    Klareco, kiun prezentas la vero al la menso, estigante certecon: la evidenteco de la geometriaj demonstracioj.
  • evidentigi
    Fari, ke io estu evidenta al iu: evidentigi sian erudicion, malsaĝecon.

    evidenta

    REVO: [evidenta]
    La absurdeco de la milito ĉiam pli kaj pli evidentiĝas.Tio estas evidenta kaj falas al ĉiu en la okulojn.
    demonstracio.okulfrapa.palpebla.senduba.videbla.
    certa. klara. opinii. pruvi. vero.

    Iel rilatitaj:

    certx klarx montrx okulx opinix palpx pruvx verx vidx