Restaĵo, ĝenerale grizkolora, de brulinta objekto: cindro de ligno, papero, herboj; ili prenis cindron el la forno (X); [ GEOLOGIO] vulkana cindro ( cindrero); mordeĥaj metis sur sin sakaĵon k cindron (x) (signojn de pento k funebro); mi ekkuraĝis paroli al mia sinjoro, kvankam mi estas polvo k cindro (x) (senvaloraĵo); li forbruligis la ostojn ĝis cindreco (X); [KEMIO] cindrodeterminaĵo (determinado de la enteno je cindro); pro la varmego la maso kuncindriĝas al skorio.
Korprestaĵo de mortinto, kremaciita aŭ ne: paco al lia cindro! (Z); mi salutas malĝoje vian cindron, neforgesebla amiko! (Z). [VIDU] Cindromerkredo, cindrurno.
cindra
El cindro, rilata al cindro.
Cindrogriza.
cindreco Stato de io cindrigita: oni forbruligis ĝin (la sanktan stangon) ĝis cindreco (X).
cindrejo Loko de la kameno, kie la ligno brulas ĝiscindre.
cindrero [GEOLOGIO] Lafero, elŝprucigita de vulkano, malpli ol 2 mm dimensia. lapilio.
cindrigi Meti per brulo en staton de cindro; tute forbruligi: domo cindrigita de incendio; cindriginte la urbojn Sodom k Gomora (X). kremacii.
cindrigejo Konstruo, en kiu oni cindrigas la rubojn, forĵetaĵojn ktp. kremaciejo.