(ntr) Abunde k supraĵe paroli pri negravaj aferoj: 'Charmant!' ekkriis ĉiuj korteganinoj, ĉar ili ĉiuj babilis france (Z); pri tio jam ĉiuj paseroj babilas (Z) (ĝi estas publika sekreto); kiel oni babilas en poŝta kaleŝo (Z); kiu multe babilas, pensas malmulte (Z). klaĉi.
(tr) Diri senenhavajn banal aĵojn: la onklino babilas al la infano tiom multe da malsaĝaĵoj (Z); anstataŭ babiladi teorian sensencaĵon, rigardu la faktojn (Z).
babilo Dir oj de tiu, kiu babilas: ĉe tablo malplena babilo ne fluas (Z); ne timu tranĉilon, timu babilon (Z); vian babilon vi jam ne povos repreni (X); babilbruanta amaso (Z).
babilaĉi Babili malagrable aŭ sensence.
babilado Ago de tiu, kiu babilas: mi fariĝis por ili objekto de babilado (X); de babilado venas senhaveco (X); pastraĉa babilado! (Z).
babilaĵo Akcenta formo de babilo, ofte uzata interjekcie, por montri, ke oni ne volas konsideri ian ideon: babilaĵo! respondis la reĝidino, se mi povas lin kisi, vi ankaŭ tion povas! (Z); Patro, donu al mi ĉevalon! Kia babilaĵo, diris la patro! (Z).