konfidenco

konfidenc/o (3)

Komuniko de privata aŭ sekreta informo al iu, kies diskretecon oni fidas: fari al iu konfidencojn; altiri ies konfidencon; perfidi konfidencon.
  • konfidenca
    1. Dirita, skribita kiel konfidenco: konfidenca letero.
    1. Tia, ke oni konfidas al tiu sekretojn: konfidenca komizo, mesaĝportanto.
  • konfidence
    Kiel konfidenco: la faro, pri kiu vi konfidence skribis al mi.
  • konfidenci (tr)
    Diri konfidence. SIN. konfidi 3.
  • konfidencema
    Facile diranta siajn konfidencojn; malkaŝema, komunikiĝema.
    babilema.
  • konfidenculo
    Tiu, al kiu oni volonte konfidencas: la konfidenculoj de la francaj tragedioj.

    konfidenco

    Esprimoj:

    Diri kiel konfidencon
    Facile diranta siajn konfidencojn.
    Sciigo, kiun oni konfidas al iu, kaj kiun li devas teni sekreta
    diri, fari al iu siajn konfidencojn
    konfidenca letero.
    konfidenci siajn sentojn, sekretojn al amiko.
    konfidenculo, konfidenculino
    la plenluna nokto estas nokto festa, kaj mi manĝas en la intima kompanio de miaj konfidenculoj kaj servistoj
    ricevi, preni, altiri la konfidencojn de iu

    Kelkaj kunmetaĵoj:

    Vortoj uzitaj en la sama ĉirkaŭkunteksto:

    babilema, komunikiĝema, mal kaŝema
    sekreti.

    Rilatitaj vortoj:

    konfidencii

    Iel rilatitaj:

    babilx kaŝx komunikx konfidencix sekretx