ŝteli
*ŝtel/i (tr)
Kontraŭleĝe forpreni al si posedaĵon de alia persono: ne trovante bovinon, oni ŝtelas kokinon (Z); unu fojon ŝtelis pomon kaj perdis por ĉiam honestan nomon (Z); unu al alia ŝtelas la butonojn de la pantalono (Z); akuzi la ciganinon, ke ŝi intencis ŝteli la infanon (Z); io ŝtelita de iu disde (aŭ for de) iu; (abs.) ĉe mastro ŝtelisto la servantoj ne ŝtelas (Z); li ŝtelas de najbaro, por doni al altaro (Z); ŝteli, por sin satigi (X); (f) klare fariĝis al li, ke M. ŝtelis de li la solan, (kiu) estis kara por li (Z) (fianĉinon); vi ŝtelis de mi karan horon (Z); ŝteli kison.
rabi. ŝtelo
Ago de tiu, kiu ŝtelas: kiu pri ŝtelo silentas, tiu ŝtelon konsentas (Z); malfermita kelo tentas al ŝtelo (Z); mensogo kaj ŝtelo estas fratoj (Z); oni komencas per ŝteletoj kaj finas per ŝtelegoj (Z); enrompanta ŝtelo; ŝtelo de kasmono. ŝtele - Per ŝtelo: ŝtele proprigi ion al si.
- (f) Kaŝe kaj sekrete, kvazaŭ ŝtelisto: ŝi ŝtele forkondukis lin el la domo (Z); ŝtele enŝoviĝi kaj embuski.
ŝtelado
Konduto de tiu, kiu ofte ŝtelas: mortigado, ŝtelado kaj adultado tre disvastiĝis (X). ŝtelaĵo
Tio, kion oni ŝtelis: pentu kaj redonu viajn ŝtelaĵojn [VIDU] ricelisto. ŝtelece
ŝtele 2: ŝi ŝtelece malsupreniris al la malliberulo (Z). ŝtelema
Inklina al ŝtelado. ŝteleti
ŝteli malgrandajn, ne tre valorajn aĵojn.
marodi. *ŝtelisto
Homo, kiu serĉas siajn vivrimedojn en ŝtelado: apud propra domo ŝtelisto ne ŝtelas (Z); longe ŝtelas ŝtelisto, tamen fine li pendos (Z); ŝtelisto ŝteliston evitas, ĉar li tie ne profitas (Z); he, homoj! Kaptu! Tien kuris ŝtelistino! (Z).
kleptomaniulo. ŝtelimuna
Provizita per tia mekanismo, ke ĝi ne povas esti malfermata de ŝtelistoj: ŝtelimuna ŝranko. alŝteliĝi
Alproksimiĝi ŝtelece: li bele forkuris, kaj nun li alŝteliĝas denove de alia flanko (Z). elŝteliĝi
Nerimarkate eliri: senbrue li elŝteliĝis el la salono. enŝteliĝi
Nerimarkate enŝoviĝi: perfidulo enŝteliĝis en niajn vicojn; (f) en la ekzemplon de kalkulado enŝteliĝis malĝusta nombro (Z); kun printempo enŝteliĝas nova espero en la korojn. forŝteliĝi
Nerimarkate foriĝi: ne povante pagi sian lumonon, li simple kaj senbrue forŝteliĝis. priŝteli
Senigi iun aŭ ion de io per ŝtelo: oni priŝtelas ne riĉulon, sed sengardulon (Z); strataj buboj priŝtelis la budon.
RIM. 'ŝtel' estas uzata pref-e kun la signifo 'ŝtelece': li ŝtelmove eliris tra la pordo (Z); ŝtelrigarditaj libroj medicinaj (K); ŝtelsakri; ŝtelŝlosilo. infanŝteli (ntr)
ŝteli infanon, plejofte por postuli de la gepatroj elaĉetmonon: infanŝtelo estas en Usono federacia krimo.
kidnapi. poŝoŝtelisto
ŝtelisto, kiu havas la lertecon ŝteli el la poŝoj de sengarduloj.
Aŭdaca ŝtelisto.Delikto: ŝtelo, fraŭdo, insulto, uzuro. En adicio enŝteliĝis eraro.Okazo faras ŝteliston.Oni komencas per ŝteletoj, oni finas per ŝtelegoj.Ricelo mem estas ŝtelo.Ŝtelisto ne perfidas ŝteliston.
apudkapto.ĉefŝlosilo.dirko.eksproprietigi.eltiri.falsisto.fiulo.forŝiri.fraŭdo.fripono.kaŝa ŝtelado.kaŝi.limuzurpi.malaperigi.malhonesta.malversacio.manĝfriponado.marodi.monŝtelo.paspartuo.pirato.poŝoŝtelisto.rabi.senposedigo.subtraho.ŝtelistlevilo.ŝtelkroĉilo.trompi.tromporabo.uzurpi.
havi. justico. krimo. profesio.
Iel rilatitaj:
asekurx
bojx
havx
honestx
justicx
justx
krimx
posedx
poŝx
profesix
trompx
ŝrankx