ŝaŭmo
*ŝaŭm/o
- Svarmo da veziketoj kunformiĝantaj el boligata, forte kirlata aŭ fermentanta, likvo: la altaj ondoj estis kovritaj de blanka ŝaŭmo (Z); forblovi la ŝaŭmon de glaso da biero; kirli ovoblankon al ŝaŭmo.
- Iom simila aspekto de la salivo aŭ ŝvito de ekscitita besto aŭ frenezulo: kurĉevaloj kovritaj de ŝaŭmo; spirito konvulsiigas lin kun buŝa ŝaŭmo (N); (f) kun ŝaŭmo sur la buŝo mi kuras hejmen (Z).
- (f) Io malsolida, senenhava: malaperos Samario, kiel ŝaŭmo sur la supraĵoj de akvo (X); lia tuta parolado estis nur ŝaŭmo.
ŝaŭma
Prezentanta ŝaŭmon: ŝipoj, trenante post si longan ŝaŭman postsignon (B); ŝaŭma vino, omleto. ŝaŭmi (ntr) - Eligi ŝaŭmon: cidro, ĉampano ŝaŭmas; la ondoj ŝaŭmis kontraŭ la roko; [KEMIO] kiam acido atakas iujn substancojn, ĝi ŝaŭmas; (pp salivo) koleraj vortoj puŝiĝis el lia ŝaŭmanta buŝo (Z); ŝaŭmi pro furiozo (B).
- Abundi je vigleco, viveco: Babilono, kie la vivĝojo ŝaŭmis en la templo de la dioj (Z); ĉie la vivo ŝaŭmas (B).
ŝaŭmado
Stato de likvo, kiu ŝaŭmas: la ŝaŭmado de la torento. ŝaŭmaĵo - [KUIRARTO] ŝaŭmeca deserto aŭ antaŭdeserto, preparita el kremo kaj ovoblanko kirlitaj: ĉokoladoŝaŭmaĵo.
- [KUIRARTO] Similkonsista manĝaĵo nedolĉa: tinusŝaŭmaĵo.
ŝaŭmigi
Fari, ke io ŝaŭmu: ŝaŭmigi ĉampanon. ŝaŭmigilo
[KUIRARTO] Ilo por bati ovojn aŭ kremaĵon ĝisŝaŭme. disŝaŭmiĝi
Foriĝi, malaperi kiel ŝaŭmo: niaj klopodoj vane disŝaŭmiĝis. senŝaŭmigi
Forigi de io la ŝaŭmon: senŝaŭmigi supon. senŝaŭmigilo
[KUIRARTO] Granda kulero kun truoj por forigi ŝaŭmon flosantan sur likvo. marŝaŭmo - ŝaŭmo de forte kirlata maro.
- [GEOLOGIO] Sepiolito.
metalŝaŭmo
Skorio.
ŝaŭmx
Iel rilatitaj:
akvx
bavx
bierx
bobelx
bolx
cibetx
eferveskx
flux
kuirx
materialx
ovx
vinx