1. Rapide kaj konscie movi sian korpon direkte al aŭ en: kvinope ili ĵetis sin sur min (Z); li ĵetis sin kun si en la maron (Z); sin ĵeti al la spegulo (B); kiam Haman vidis, ke Mordeĥaj ne ĵetas sin vizaĝaltere antaŭ li [...] (X); kun krio de ĝojo la infano ĵetis sin al ŝi renkonte (Z); Francisko ĵetas sin al li sur la kolon (Z); Moor ĵetas sin sur la teron (Z).

2. ĵetiĝi: la koro sin ĵetas en mi (Z).

1. por signo de bona humoro oni ĵetadis al si la ostojn reciproke en la vizaĝon (Z); estis tro multe da haringoj, oni ĵetadis ilin returne en la maron (Z); (f) ĵetadi insultojn;

2. ili ĵetadis kaŝitajn rigardojn sur la aliajn (Z);

3. la maro ĵetadis altajn ondojn (Z);

4. la nuboj ĵetadis ombron sur la akvon (Z); (f) ĵetadi teruron sur la popolojn (X).

1. Ripete sin ĵeti: ŝi ofte ĵetadis sin de la deklivo en la fluon de la golfo (Z).

2. ĵetiĝadi: li ĵetadis sin sur sia seĝo tien kaj reen (Z).

1. Iĝi ĵetita: ili ĵetiĝu en fajron, en abismojn, ke ili ne leviĝu (X); ĵetiĝi en la okulojn (Z) (f: evidentiĝi); ondo da sango ĵetiĝis en ŝian kapon (Z); la maro malkviete ĵetiĝis sur la teron (Z); torente ĵetiĝis malsupren la akvo (Z).

2. Vive movi sian korpon, kvazaŭ per instinkta, nekonscia movo: li nur iom ĵetiĝis malantaŭen kaj ekklakis per la fingroj (Z); ŝi ĵetiĝis sur la teron kaj fosis per siaj ungoj (Z); Janjo ne ĵetiĝis al sia kolo, kiel ŝi faradis antaŭe (Z); ĉi tie mi devas resti kaj kuŝi (ĵetiĝas sur la teron) (Z).

1. Faligi aŭ forigi per ĵeto: deĵeti la ŝuojn (Z), sian veston (Z); la ĉevalo deĵetis sian rajdanton; (f) vi deĵetos lian jugon de via kolo (X).

2. Lasi fali de si: serpento deĵetas sian haŭton; (f) subite deĵetante de si la seriozecon, kiu sen lia intenco falis sur lin [...] (Z); kiam mi deĵetos mian pseŭdonimon [...] (Z).

1. Eligi el si per ĵetado: kion la maro tie elĵetis? (Z); la ondoj elĵetis korpon sur la bordon (Z); la vulkano elĵetis fajron kaj ŝtonojn; [BIOLOGIO] elĵeti spermon, venenon, polenon; (f) elĵeti la koleron sur iun (Z).
   elkraĉi, sputi, elvomi, ŝprucigi.

2. Eligi el iu loko, subite aŭ perforte: ŝi ordonas elĵeti la malfeliĉan infanon sur la landvojon (Z); ni estus elĵetitaj el niaj loĝeĵoj (X); (f) la malriĉaj virinoj estas elĵetitaj el la regiono de industrio (Z); elĵeti el la lingvo vortojn, kies elĵetindeco ne estas ankoraŭ tute certa (Z); el kanto oni vortojn ne elĵetas (Z); vi ne devas elĵeti (senutile elspezi) tri spesmilojn por la edziniĝa krono de via filino (Z).
   elpeli.

1. ĵeti for ion, kion oni ne volas konservi: forĵeti malnovajn paperaĵojn, malbonan pomon; ŝi forĵetis de si siajn ŝtrumpojn (Z); virino estas objekto, kiun estas permesite laŭvole preni kaj forĵeti (Z); ni forĵetos malproksimen la verdan stelon (Z); elŝipe forĵeti; (f) forĵeti la malĝojon (Z).

2. (f) Malakcepti ion, kion oni opinias ne bona, ne konvena: Dio ne forĵetos la preĝojn de maljuna homo (Z); forĵeti konsilon (X), instruon (X), ordonon (X), penson (Z), ies proponon (Z); kun energia protesto ni forĵetas tiun ĉi postulon (Z); (analoge) li, kiun Dio ŝajne forĵetis (Z); vi forĵetos ilin kiel malpuraĵon (X).

3. Decidi ne plu uzi, rezigni pri: mi foĵetis mian unuan projekton (Z); forĵeti tiujn utopiojn (Z); mi decidis forĵeti la tro grandan vortaron; ekzistas nenia neceseco, ke ni forĵetu la oportunan vorton jam konatan (Z); ili postulas, ke ni forĵetu ĉion, kion ni ĝis nun tiel malfacile akiris (Z).

1. ĉio, kion oni forĵetas kiel senvaloraĵon: pajlo, cindro kaj ĉiaspecaj forĵetaĵoj (Z).
   balaaĵo, feco, rekremento, rubo, vomaĵo.

2. [BIOLOGIO] ĉio malutila aŭ superflua, kiu estas forĵetata de la ĉeloj en la sangon.

1. Rapide aŭ perforte submeti: ili subĵetis tutan popolon al sklaveco.

2. Kontrabandi, fraŭde kunporti, enkonduki.

ĵeti

Iel rilatitaj: