diveni
*diven/i (tr)
- Malkovri ion, kion oni ne scias, havante nenian bazon por motivita konkludo: divenu, kiom da nuksoj mi havas en la mano? (B); lasi al iu tri provojn, por diveni; diveni malĝuste (Z); kion saĝulo ne komprenas, ofte malsaĝa divenas (Z). [VIDU] divenbato, divenprove.
- Malkovri per intuicio aŭ rezonado ion, kion oni ne scias: diveni ŝaradon, enigmon; diveni ies penson, intencojn; por tion diveni, ne necesas peni; mi ne povas diveni la kaŭzon; tie la virinoj estas nur diveneblaj malantaŭ densa tavolo de diversaj tukoj.
hipotezo, konjekti, supozi, suspekti.
diven (ad)o
Ago diveni: divenado per ludkartoj, per kafa rekremento, per kristala globo. divenaĵo
Io, kion oni devas diveni. divenisto
Aŭguristo, antaŭdiristo. nedivenebla
Tia, ke oni ne povas ĝin diveni. astrodivenisto
Astrologo. birdodivenisto
Aŭguristo. kartdiveni
Kartaŭguri. mandiveni
Diveni ies estontecon laŭ la linioj de la mano. sortodiveni
Antaŭdiri al iu persono ties estontan sorton per ia ajn rimedo: mi sortodivenas por mi ĉiam per trefa damo (Z). [VIDU] kiromancio. vergodivenisto
Radiestezisto.
Iel rilatitaj:
aŭgurx
deĉifrx
komprenx
konjektx
langx
ludx
sorĉx