bronzo

Alojo de kupro k stano (en proporcio ĉ. 8/1), al kiu oni ofte aldonas en ioma kvanto zinkon aŭ plumbon: ŝildo, sonorilo, kanono, statueto el bronzo; aluminia bronzo (en kies alojo aluminio anstataŭas stanon).
kupro, latuno, tombako.
RIM. Z. uzadis 'kupro' anst. 'bronzo'.
  • bronza
    1. El bronzo: bronza vazo; bronzaj braĉeletoj (B).
    1. Simila al bronzo: bronza koro (malmola kiel bronzo), bronza vizaĝo (bronzkolora). [VIDU] epoko.
  • bronzi (tr)
    1. Surkovri per tavoleto da bronzo.
    1. Doni al io aspekton de bronzo: la suno bronzas la haŭton.
  • bronzaĵo
    Objekto el bronzo, plej ofte arta.
    bronzx

    bronzx


    Iel rilatitaj:

    Sunx alojx asx epokx haŭtx kuprx latunx metalx molx plumbx stanx tombakx zinkx