1. Fleksi la supran parton de la korpo: ili sin klinis super la kadukan viron (Z); mi (la kuracisto) klinis min super la infanon (Z); klini sin malantaŭen, por rigardi la plafonon.

2. Fari tiun movon, kiel signon de respekto: li klinis sin [...] kaj faris adorsaluton (X); la siringarbetoj klinis sin al ĝi (la bela cigno) en la akvon (Z); (f) Regno de homoj, kiu apartenas ne al tiu aŭ alia gento [...] (Usono), mi klinas min antaŭ vi! (Z).

3. Fari tiun movon, kiel signon de rezignacia obeado: en la premo de mizero mi ne klinu min antaŭ la idolo de popolamaso (Z); (f) vi devas vin klini antaŭ ĝiaj (de la publiko) sensencaj kapricoj (Z); la afero dependas de diversaj cirkonstancoj, antaŭ kiu mi devas min klini (Z).

1. Ago, per kiu oni klinas: salutante lin per klino de la kapo (Z).

2. [TEKNIKOJ] La angulo inter iu rekto aŭ ebeno kaj ne eksplicite nomata referencdirekto.

3. [FIZIKO] (pp karakteriza kurbo de elektrontubo) Kvociento de la elementa variado de la anoda kurentintenso per tiu de la krada tensio, kiam ĉiuj ceteraj tensioj restas konstantaj.

1. Iĝi klinita: la siringa arbetaĵo kliniĝas super la barilon (Z); la veturilo kliniĝis danĝere; ŝi disŝiradis rozojn de kliniĝantaj al ŝi branĉoj (Z); kliniĝintaj krucoj (B); la kliniĝinta turo de Pizo; sur arbon kliniĝintan saltas la kaproj (Z); (f) ĉi tiu krimula kap' kliniĝas al la tombo (Z).

2. Sin klini 1: la malbona frato kliniĝis super ŝin kaj ridis malice (Z); mia edzino estu adultigata de aliulo kaj aliuloj kliniĝu super ŝi! (X).

3. Sin klini 2: viaj fratoj venos, por kliniĝi antaŭ vi ĝis la tero (X); li kliniĝis al la Eternulo (X); la reĝidino ne vole devis kliniĝi antaŭ li (Z); ju pli peza la greno estis, des pli profunde ĝi kliniĝis en pia humileco (Z).

4. Sin klini 3: li kliniĝis respekte antaŭ la leĝo (B); en juĝo ne kliniĝu al la opinio de la plimulto (X).

5. (f) Malleviĝi, al proksimiĝi al sia fino: la suno kliniĝis al la horizonto, la tago jam forte kliniĝis (X); la jaro kliniĝis al sia fino (Z); la imperio kliniĝas al sia ruino.
   kaduka.

1. Stato de kliniĝanta korpo: la gracia kliniĝo de ŝia kolo; (f) la tempo de kliniĝado antaŭ ŝajnaj aŭtoritatoj (Z).

2. [ŜIPOJ] La klinita stato de ŝipo, kiun ĝi suferas, se akvo enpenetris kaŭze de averio.
   deklivo.

1. Klini flanken, en nenormala aŭ malĝusta direkto: per subita gesto li deklinis la armilon; (f) deklini la vojon de justeco (X).
   deturni.

2. (f) Instigi al malbona konduto: deklini la koron de la Izraelidoj de la transiro en la landon (X); ili vane penos deklini nin de nia vojo (Z).

1. Flankeniĝi en malĝusta direkto: la barko dekliniĝis de sia kurso; (f) ili dekliniĝas al siaj malrektaj vojoj (X); kiam vi dekliniĝos ĉu dekstren, ĉu maldekstren (X).
   devii.

2. Flankeniĝi de vero aŭ justo: dekliniĝi de la bona konduto, de la reguloj (Z), de sia ĵuro (Z); ŝi dekliniĝis de la honesteco de sia patrino (Z).

1. Flankeniĝo.

2. Malobservado de la reguloj aŭ de la moralo: ĉiuj liaj dekliniĝoj estos pardonitaj; per nekliniĝa irado rekte antaŭen (Z).

3. = deklinacio.

1. Klini, malproksimigi for de iu: ŝi forklinis flanken unu el la folioj (Z); Moor, forklininte la kapon (Z); (pf) forklini sian orelon (X); (f) Moseo starigis antaŭ Li [...] , por forklini Lian koleregon (Z); liaj edzinoj forklinis lian koron (X).

2. (f) Malrespekti, mistrakti: ne forklinu, la rajton de via malriĉulo (X), de fremdulo (X); forklini la leĝon je sia profito.

klini

Iel rilatitaj: