apostrofo

  • Skriba k tipografia signo ('), montranta la forigon de vokalo: la fina vokalo de la substantivo povas esti forlasata k anstataŭigata de apostrofo (Z).
  • Samforma signo, uzata post iuj rad-oj, por distingi fremdlingvajn vortojn disde iliaj E-aj homonimoj en L.B. 'bat'o', 'kor'oj', ktp.
  • [beletro] Parolfiguro, konsistanta en alparolo direktata, en oratoraĵo aŭ poemo, al persono mortinta aŭ forestanta, aŭ al personigaĵo; ekz. 'Vi, ombro de mia kara amiko, akceptu mian funebran saluton!' (Z).
    prozopopeo.
  • apostrofi (tr)
  • Anstataŭigi vokalon per apostrofo: en E. oni rajtas apostrofi la a de la artikolo k la o de la substantivo.
  • Meti apostrofon en vorton: apostrofi la artikolon oni povas nur post prep-o, kiu finiĝas per vokalo (Z); ĉiu povas kuraĝe uzadi ankaŭ en prozo la formon apostrofitan (Z).
  • Fari paroladan apostrofon al iu aŭ io.
  • malapostrofo
    Askia signo kun la formo de inversa apostrofo aŭ de maldekstra korno, iufoje uzata kiel malferma citilo.
    skribx,

    Iel rilatitaj:

    citx for kornx prozopopex signx skribx