prozopopeo

prozopope/o

[BELETRO] Parolfiguro, per kiu oni prezentas mortinton, senvivan objekton, abstraktaĵon ks kiel personon agantan, parolantan aŭ alparolatan: la prozopopeo de la Leĝoj ĉe Platono; la prozopopeo de patriotismo fare de (Z). ('ho patriotismo, patriotismo, kiam fine la homoj lernos kompreni ĝuste vian sencon! Kiam via sankta nomo ĉesos esti armilo [...] ').

Iel rilatitaj:

apostrofx personx