pavimo
*pavim/o
Tegaĵo el ŝtono, ligno, asfalto kc, etendita sur la grundo de strato, vestiblo kc: la planko prezentis duone disfositan pavimon el brikoj (Z); li (stana soldato) enpuŝiĝis inter la ŝtonojn de la pavimo kun la kasko kaj la bajoneto malsupre (Z); ŝi ekspluatis la laborantinon, kiun ŝi levis de la pavimo (mizero kaj senhejmeco) malsatan kaj en ĉifonoj (Z).
trotuaro, defluilo. pavimi (tr)
Tegi per pavimo: en nia vilaĝo ne ĉiuj stratoj estas pavimitaj (B); ili loĝis en kelo, al kiu la eniro kondukis tra pavimita vestiblo (Z); (f) per promesoj estas pavimita la infero (Z). pavimero
ĉiu el la apartaj ŝtonoj, konsistigantaj pavimon.
slabo. pavimisto
Tiu, kiu metie pavimas: la pavimistoj uzas (pavimbatilon) por la batebenigo de la ŝtona pavimo (Z).
Iel rilatitaj:
kahelx
plankx
stratx
vojx
ŝtonx