lukti

lukt/i (ntr) (2)

  1. Batali per la sola korpa forto, sen armiloj: lia femuro elartikiĝis, dum li luktis kun tiu (X); en malfacila batalo ili luktis unu kun la alia (Z); lukti laŭ la reguloj.
    barakti.
  1. (f) Peni, klopodi por venki malhelpon aŭ atingi malfacilan rezulton: li dum sia vivo iradis luktante kaj strebante (Z); mi luktis kaj strebis por la infano (Z); vere, nun mi sufiĉe suferis kaj luktis! (Z); per dia lukto mi luktis kun mia fratino kaj mi venkis (X) (naskante idon).
  • lukto
    1. Senarmila korpa batalo: la lukto de Jakobo kun la anĝelo.
    1. Sporta konkuro, en kiu ĉiu provas renversi teren la alian, observante difinitajn regulojn.
      bokso, pankraco, ĵudo.
    1. (f) Strebo al io: senespera lukto kontraŭ la morto.
  • luktejo
    Speciale aranĝita loko por lukto sporta.
  • luktisto
    Tiu, kies metio estas lukti en cirko, foiroj ks.

    lukti

    Esprimoj:

    lia femuro elartikiĝis, dum li luktis kun tiuX
    En malfacila batalo ili luktis unu kun la aliaZlukti laŭ la reguloj.

    Kelkaj kunmetaĵoj:

    luktejo, luktisto, lukto

    Vortoj uzitaj en la sama ĉirkaŭkunteksto:

    Korpe batali kontraŭ iu
    barakti
    peni, klopodi por venki malhelpon aŭ atingi malfacilan rezulton

    Rilatitaj vortoj:

    sporto

    Bildvortaro


    117-06 -12 : lukto; enringa lukto
    117-06 -09 : klasikstila lukto; grek- romana ringlukto
    117-06 : stara lukto
    117-07 : luktisto
    117-08 : planka lukto (ĉi tie: preparo por forŝiro)
    117-09 : ponto; defenda pozicio
    117-10 -12 : liberstila lukto
    117-10 : flanka brakŝloso kun gambofikso
    117-11 : duobla gamboŝloso
    117-12 : luktotapiŝo

    Iel rilatitaj:

    baraktx batalx klopodx penx sportx venkx