[JURO] detala apartaĵo, kiu akompanas agon, fakton, situacion: malgraŭ la cirkonstanco, ke nia afero sin trovis en situacio plej danĝera [...] (z); tempo k cirkonstancoj saĝon alportas (z); raporti pri ĉiuj cirkonstancoj k nuancoj (z); pro diversaj malfavoraj cirkonstancoj [...] (z); ĉio dependos de la cirkonstancoj (z); sub tiuj cirkonstancoj (z); [JURO] pligravigaj, malpligravigaj cirkonstancoj (de la krimo). kondiĉo, okazo.
cirkonstanca Rilata al cirkonstanco: cirkonstanca komplemento (SIN. adjekto).
cirkonstancaro La tuto de la cirkonstancoj, kiuj karakterizas situacion. konjunkturo.
procirkonstanca Kaŭzita de la cirkonstancoj: procirkonstanca leĝo. cirkonstancx