cirkonstanco

*cirkonstanc/o

[JURO] detala apartaĵo, kiu akompanas agon, fakton, situacion: malgraŭ la cirkonstanco, ke nia afero sin trovis en situacio plej danĝera [...] (z); tempo k cirkonstancoj saĝon alportas (z); raporti pri ĉiuj cirkonstancoj k nuancoj (z); pro diversaj malfavoraj cirkonstancoj [...] (z); ĉio dependos de la cirkonstancoj (z); sub tiuj cirkonstancoj (z); [JURO] pligravigaj, malpligravigaj cirkonstancoj (de la krimo).
kondiĉo, okazo.
  • cirkonstanca
    Rilata al cirkonstanco: cirkonstanca komplemento (SIN. adjekto).
  • cirkonstancaro
    La tuto de la cirkonstancoj, kiuj karakterizas situacion.
    konjunkturo.
  • procirkonstanca
    Kaŭzita de la cirkonstancoj: procirkonstanca leĝo.
    cirkonstancx

    cirkonstancx


    Iel rilatitaj:

    adjektx aferx en eventx kiel kondiĉx okazx situacix