abismo


  1. [ Biblio] La pra ĥaoso: la tero estis senforma k dezerta, k mallumo esti super la abismo (X).
  1. Loko, en montoj aŭ en maroj, tiel profunda, ke ĝi ŝajnas sen funda: la aglo kvazaŭ falis en la abismon k tuj aspekti kiel museto; esplori la oceanajn abismojn.
    faŭko.
  1. (f) Profundo, kiun la menso ne povas ĝisfunde esplori: fremda animo estas abismo sen limo (Z); abismo da silento, da scienco kaŝas abismo (neakordigebla malsamo) inter tiuj du opinioj.
  1. (f) Profundego, ekstremo kie oni estas forperdita: abismo de mizero esti sur la rando de la abismo (tuj pereonta) ŝi ripozis antaŭ nova malsupreniĝo en la malluman abismon de sia sorto (Z); la amasoj vin dispremos per la piedoj, la abismo vin englutos! (Z); miaj esperoj forfalis en la abismon (Z).

    • enabismiĝi
    Fali, sinki en abismon (pf).
  • abisma
    1. Rilata al abismo: abisma perspektivo; (f) abisma nesciado.
    1. [geografio] Situanta pli profunde ol 2 000 metroj en la maro: la abisma faŭna; abismaj sedimentoj.

    • Iel rilatitaj:

    -ebl Abadonx Biblix atentx fundx pensx profundx ĥaosx