-os

*-os

  1. Finaĵo de verbo, uzata kiam oni esprimiĝas pli frue ol la aludata procezo (t.n. futuro): kiu vivos, tiu vidos (Z); vi venkos, sinjoro! (G).
  1. Memstara morfemo, uzata iafoje en poezio kiel kopulo anst. estos.
  • os-tempo
    Futuro.

    -os

    PMEG: [ -os]

    Esprimoj

    Atendi ĝis venos tempo pli oportuna.
    Ĉar ili semas venton, ili rikoltos ventegon.
    Frapu kaj estos malfermita al vi.
    Helpu al vi, vin helpos Di'.
    Kiu kaptas glavon pereos per ĝlavo.
    Kiu mensogas per unu vorto, ne trovos kredon ĝis la morto.
    Kiu ne estis kaporalo, ne estos generalo.
    Lotu, por ke ni sciu, kiu ludos la unua.
    Multa akvo defluos, ĝis tiam sub la pontoj (pasos longa tempo ĝis.).
    Venos la tempo, kiam la homoj ĉesos esti lupoj unuj kontraŭ la aliaj.

    Vortoj uzitaj en la sama ĉirkaŭkunteksto

    futuro estonteco frue venonta

    Ankaŭ vidu:

    finaĵo, kopulo, morfemo, tempo,

    Iel rilatitaj:

    estx finx frux futurx kopulx morfemx tempx venx