vibri
vibr/i (ntr) (1)
- Esti agitata de interna movo, pro kiu molekuloj de korpo iras kaj reiras trans fiksa punkto, kaj kiu komunikiĝas al la medio: vibras kristala glaso, sonorilo, tamtamo; (f) ĉiuj vibras (ekscitiĝas) pro ĝojo.
tinti.
- Formoviĝi el sia ekvilibra pozicio kaj tien reveni per alterna regula movo: vibras kordoj, vergeto, molekuloj.
balanciĝi, pendoli.
- Sonori laŭ alternaj laŭtiĝoj kaj mallaŭtiĝoj: iafoje ekvibris en la aero malklaraj sonoj de flutoj (B); li diris per flama, vibranta voĉo; liaj paŝoj vibris tra la silento; (f) entuziasmo vibras tra la tuta parolado; mil ĝojaj sentoj vibras tra l' koroj.
vibro
ĉiu el la alternaj movoj de vibranta korpo: la vibroj de sonorilo, kordo, lameno; staranta kaj iranta vibro; vibroenergio, vibrodaŭro. vibra - Prezentanta vibrojn: vibra movado.
- [LINGVOSCIENCO] (pp parolsono) Tia, ke ĉe ĝia prononco elasta parolorgano (ekz. la langopinto, la uvulo) vibras ĉe alia organo: vibra ro.
vibrado
Serio da vibroj de vibranta objekto aŭ organo: la vibrado de la frapita kordo; malproksime oni aŭdis la vibradon de lia voĉo. vibrigi
Fari, ke io vibru: vibrigi glason; (f) vibrigi la internajn kordojn de la koro. vibrilo
[FIZIKO] Aparato produktanta akustikajn aŭ elektrajn vibrojn.
oscililo. vibratoro
Aparato vibranta, pro la motoro, kiun ĝi entenas en si, kaj uzata por densigi, kompaktigi betonon per vibrado.
Iel rilatitaj:
agordx
anĉx
arĉx
brux
dampx
kordx