ofendi
*ofend/i (tr)
- Kolerigi aŭ ĉagreni iun, malrespektante ties dignon: postulo ne pretendas, rifuzo ne ofendas (Z); kiu premas malriĉulon, tiu ofendas lian Kreinton (X); ŝi estis certa, ke jam neniam ŝi [...] ekmurmuros kontraŭ la mano kiu ŝin ofendos (Z); mi ne povas plu toleri, ke oni min tiamaniere ofendu (Z); muso la katon ĉiam ofendis (Z) (pf); ŝi estas ofendata per plej eta malprudaĵo; la profunde ofendita virino respondis (Z).
kontuzi, skandali, ŝoki, vundi, indignigi.
- Malrespekti (senton): ofendi ies pudoron; tio ofendas nian lingvan senton (Z).
ofendo
Tio, per kio oni ofendas: saĝulo ignoras ofendon (X); al li ne mankas defendo kontraŭ ofendo (Z); toleri ofendojn (Z); ofendo de iu al iu per io; fari ofendon al iu (Z); pardoni ofendon. ofenda
Tia, ke ĝi ofendas: tion mi trovas preskaŭ ofenda por mi (Z); ofenda rido, moko. ofendiĝi
Iĝi ofendita: mi ofendiĝis de tio, kion vi diris al mi (Z); mi esperas, ke vi ne ofendiĝos, se mi rifuzos; ŝi estas tre ofendiĝema.
Iel rilatitaj:
acerbx
barbarx
blasfemx
bojx
bonx
sangx