luli

*lul/i (tr)

  1. Balanceti infaneton, por ĝin dormigi: luli bebon al la dormo; lulario, lulkanto, lulkorbo.
    baj... baj..., lulululu.
  1. Balanceti per harmonia ir-reira movado: ŝi scias kiel luli la koksojn por altiri la rigardojn de la viroj; la vento milde lulis la branĉojn; la boato estis lulata de la facilaj ondoj; lulĉevalo, lulseĝo.
  1. (f) Kvietigi, ofte per trompaj rimedoj: estus pli bone, se la malvarmo de la nokto lulus vin en la morton! (Z); luli ies suspektojn, sian ĉagrenon; sin luli en revoj (fari al si iluziajn esperojn).
  • lula
    Prezentanta harmonian, kvietigan balancadon: lula movo, paŝado; muziko.
  • lulu
    Onomatopeo, por luldormigi infanon.
  • lulilo
    1. Liteto de tre juna infano, ofte balancebla.
    1. (f) Naskiĝejo, originejo: Londono estis mia lulilo; Egiptujo, lulilo de la civilizacio (Z).
    1. [TEKNIKOJ] Nomo de diversaj subteniloj, havantaj formon de lulilo: lulilo de kanontubo; lulilo de lanĉota ŝipo.

    luli

    Iel rilatitaj:

    baj! balancx infanx litx noktx seĝx