alodo

[ juro] Senkondiĉa posedo de bieno (unu el la tri formoj de proprieto dum Mezepoko).
feŭdo, tenuro.

Esprimoj:



Kelkaj kunmetaĵoj:



Vortoj uzitaj en la sama ĉirkaŭkunteksto:



Rilatitaj vortoj:



Iel rilatitaj:

bienx feŭdx jurx posedx proprietx tenurx