ĉantaĝi

ĉantaĝ/i (tr)

[JURO] Devigi iun per skandal· minaco pagi monon aŭ doni avantaĝon: lia iama amdonantino ĉantaĝis la ministron.
  • ĉantaĝo
    Ago de tiu, kiu ĉantaĝas: neniam cedu al ĉantaĝo.
  • ĉantaĝisto
    Tiu, kiu vivtenas sin per ĉantaĝoj.

    Iel rilatitaj:

    minacx pagx skandalx