ĉantaĝi
ĉantaĝ/i (tr)
[JURO] Devigi iun per skandal· minaco pagi monon aŭ doni avantaĝon: lia iama amdonantino ĉantaĝis la ministron. ĉantaĝo
Ago de tiu, kiu ĉantaĝas: neniam cedu al ĉantaĝo. ĉantaĝisto
Tiu, kiu vivtenas sin per ĉantaĝoj.
Iel rilatitaj:
minacx
pagx
skandalx