velki

*velk/i (ntr)

  1. [BOTANIKO] Sekiĝi, perdante la sukon kaj ekŝrumpante: la floroj velkas pli rapide en hejtata domo; la floroj estis tute velkintaj (Z); velkinta pomo.
  1. Perdi la vivosukojn kaj vivofreŝecon: velkintaj lipoj (Z); velkinta haŭto, vizaĝo; ŝi etendis velkintajn brakojn kaj skeletajn manojn; (f) velki en karcero.
  1. (f) Perdi sian forton, brilon, prosperon: floroj kaj belo velkas; la koloroj de la kurtenoj jam velkas; senfortiĝas kaj velkas la lando (X); kun subiĝo aŭ malapero de ĝia lingvo velkas la propraj kutimoj, moroj de nacio (Z); velkinta fervoro, entuziasmo.
  • velka
    Sensuka, nefreŝa, nevigla: velka ruĝo; la folioj velke pendis malsupren (Z); ne pensu, ke mi kreita estas el tia velka ŝtofo (Z); velka animo; ŝiaj manoj pendis velke (Z) (senforte, peze); [TEKNIKOJ] [KEMIO] velka (SIN. estingita) kalko, Ca (OH)2.
    kaduka, putra.
  • velk (ad)o
    Statŝanĝo de io, kio velkas.
  • velkema
    Jam preta velki: velkema koloro, tago, amo.
  • velkigi
    Fari, ke iu aŭ io velkas: la aĝo ne povis ĝin velkigi; la suno velkigis jam la rozojn; la velkiga vento de la dezerto.
    konsumi.
  • velkinteco
    Stato de io velkinta.
  • velkozo
    [BOTANIKO] Velkmalsano, kaŭzata de pluraj sp-oj de fungoj, ekz. verticilgimo, aŭ de bakterioj.
  • forvelki
    Morti, neniiĝi, velkante: k la rozo forvelkis de malĝojo kaj kuŝis en la premanta libro (Z); kun vero severa komercaĵo forvelkos (Z); pli bone estas tio, ol forvelki kiel edzin' honesta en la budo de ŝuisto malpura.
  • nevelkema
    Tia, ke ĝi ne velkas: nevelkema koloro, memoraĵo.

    velki

    Iel rilatitaj:

    aŭtunx finx folix plantx vizaĝx