sturmi

sturm/i (tr)


[ARMEOJ] Kurante aŭ alsaltante ataki: sturmi tranĉeon, fuorton, ŝipon; venĝi malkaŝe? sturmi kastelon armite? (G).
  • sturmo
    Ago de tiuj, kiuj sturmas: nerezistebla sturmo; sturma taĉmento; nobelaro ĉirkaŭas biendomon kaj sturme ĝin prenas (G). [VIDU] sturmopaŝe.
  • sturmanto
    1. Soldato de sturma taĉmento.
    1. Fronta ludanto en futbalo. SIN. avanulo.

    sturmx

    Iel rilatitaj:

    atakx batalx parolx