strio

*stri/o

1. Longa, mallarĝa parto de surfaco, kun pli-malpli paralelaj randoj, distingiĝanta pro sia koloro aŭ heleco: ŝi timis la unuan ruĝan strion en la oriento (Z); la cikonioj alte en la aero ekvidis blankete flavan ondforman strion (Z) (de Nilo); la luno ĵetadis favajn striojn da lumo sur la riveron (Z); tra la diafana blankeco de ŝia vizaĝo montriĝis flavaj strioj (Z); viola strio lasita de la skurgo; vojo, kies fleksita kaj nebulita strio malaperis en la malproksimo (Z); Jakob prenis al si bastonojn [...] kaj senŝeligis sur ili blankajn striojn (X); el la lada pluvtubo fluis sur la pavimon mallarĝa akva strio (B).

2. [TEKSINDUSTRIO] Longa, mallarĝa, paralelranda parto de teksaĵo, kiu distingiĝas de la cetera surfaco per tinkturo aŭ teksaranĝo: (ŝtofo) kun strioj horizontalaj aŭ vertikalaj? (Z); manikoj el ruĝa veluro kun flavaj strioj (Z); blanka rubando, kiu per funebra strio borderis ŝian nigran veston (Z); litkovrilo, per kies diverskoloraj strioj ŝi lernis distingi kolorojn (Z).

3. (ark.) = bendo 1: strio da papero (Z), da ŝtofo (Z), da fero (B).

4. [ARKITEKTURO] Listelo, elstaranta inter du kaneloj de kolono.

5. [ANATOMIO] [BOTANIKO] [GEOLOGIO] ĉiu el la paralelaj sulketoj aŭ streketoj, videblaj sur la supraĵo de vivulo, mineralo aŭ roko: strioj de konko, de mineralo, de tigo; glaciaj strioj (lasitaj de glacirivero sur rokoj de la flankoj de ĝia valo).