racio
raci/o
Tiu parto de la mensa strukturo, kiu servas al la homo por malkovri kaj formuli la leĝojn de la universo, kaj laŭ ili fabriki ilojn kaj maŝinojn: la regado super la naturo okazis samtempe kaj paralele kun la kreskado de la racio en la homa menso; la SAT-anoj, skribis Lanti, devas celi enkonduki racion en sian mondkoncepton; el la racio ni ne faru dion.
afekcio, sento, volo. ŝtata racio
[POLITIKO] Senmorala konsidero de la ŝtata intereso, per kiu la regantoj pravigas siajn kontraŭleĝain aŭ maljustain agojn: la pastrojn ne haltigis tiaj bagateloj, kiam tion postulis la ŝtata racio (B); vi estas viro plena de prudento, kiu komprenas la ŝtatajn raciojn (B). racia (1)
Konforma al la racio: racia metodo de interpretado; sisteme venki ĉiujn barojn por la kreo de racia lingvo internacia (Z); racia vesto, nutrado, klasifiko.
inteligenta, praktika, prudenta, saĝa. racie
Laŭ racia maniero: ni devas penadi ĉiam agi racie; ne estas racie uzi interpretistojn en konferencoj, kiam ekzistas ja E. racieco
Konformeco al la racio: kio karakterizas plej bone la evoluadon de la homaro laŭ Lanti, tio estas ĝia tendenco eliri el mistika stato kaj celadi al racieco; se estas racie iri senĉapele, certe la nudistoj posedas pli altan gradon de racieco. raciigi
Metode plibonigi per pli racia aranĝo: raciigi la produktadon, la interŝanĝon de varoj, la instruadon, la lingvan strukturon.
normigi, tipigi. raciig (ad)o
Ag(ad)o raciigi: civilizo estas rezulto de raciigo; vera raciigado devas celi la bonstaton de la tuta homa specio. raciismo
Racionalismo. malracia, neracia
Kontraŭa al la racio: ne estas definitive pruvite, ke manĝado de viando estas malracia; agi tute neracie.
absurda, rutina.
Iel rilatitaj:
absurdx
pensx
pravx