orto

ort/o (8)

[MATEMATIKO] Angulo de 90°; kvarono de tuta rivoluo. [VIDU] ortangulo.
  • orta (Z)
    1. Formanta orton: rekto orta al alia rekto; rekto orta al ebeno; kurbo orta al alia kurbo. SIN. normala, perpendikla.
    1. (evi) (pp angulo) Estanta orto.
    1. (pp triangulo) Havanta orton.
  • orti (ntr)
    Esti orta.
  • ortaĵo
    [TEKNIKOJ] Metala peco, en formo de ortilo; servanta por rigidigi kadron de fenestro ks.
  • ortanto
    Rekto, kiu ortas al alia rekto aŭ al kurbo, ebeno, surfaco.
  • ortilo
    1. [TEKNIKOJ] Desegnista ilo, ĝenerale en formo de T aŭ de L, por streki sur papero ortajn rektojn.
    1. Simila ilo, uzata en diversaj metioj serurista, lignaĵista ortilo.
  • prisma ortilo
    [GEODEZIO] Prismo, per kiu oni mezuras kaj celstangas ortojn en la tereno.
  • ĉeorta
    [MATEMATIKO] Estanta apud la orto en orta triangulo. [VIDU] kateto.
  • mezortanto
    [MATEMATIKO] (de streko) Rekto, kiu ortas al la streko kaj sekcas ĝin en ĝia mezo.
  • T-ortilo
    Ortilo en formo de T.
  • orto/
    Prefikso , montranta:
    1. a) [KEMIO] (pp aromata ciklo) la poziciojn 1-2 de du substituitaj grupoj en aromata ciklo.
      meta/, para/;

    b) [KEMIO] (pp salo kaj acido) radikon -C(OH)3 en la molekulo (kontraste kun -COOH).
    piro/, meta/;
    1. [SCIENCOJ] ion, kio transpasas aŭ entutigas la koncernan objekton aŭ sciencon: ortofiziko, ortokritiko, ortolingviko, ortopolitiko, ortoteoremo.

    ortx

    Iel rilatitaj:

    akutx formx laborx rektangulx tablx triangulx