ordeno
*orden/o
- Societo el kavaliroj, pli poste el religiuloj, monaĥoj, kies membroj faras ĵurpromeson vivi laŭ difinitaj reguloj: la ordeno de la Templanoj, de la Teŭtonaj Kavaliroj, de la Benediktanoj, de la Franciskanoj.
kongregacio, klostro.
- Societo, al kiu, en iuj regnoj, la membroj de kelkaj liberalaj profesioj devas laŭleĝe aliĝi, por elekti estraron kiu zorgas pri la disciplino kaj la observo de la profesiaj reguloj: la ordeno de la medicinistoj, de la arkitektoj, de la advokatoj.
korporacio, sindikato.
- Honora societo, starigita ordinare de suvereno, en kiun estas allasataj distingiĝantaj personoj, por rekompenco de ilia merito: la ordeno de la Nigra Aglo, de la ĝartero, de Kristo, de Lenino.
- Insigno portata de la membroj de tiaj societoj honorigaj: per sabro, plumĉap' kaj orden' mi ornamiĝus! (Z); oni tuj donas al vi la Vladimiran ordenon en la butontruon (Z); la francan ordenon de 'Honora Legio' mi efektive ricevis (Z); ordenrubando, ordenstelo.
dekoracio.
ordeni (tr)
Honori iun per ordeno 4. almozordenoj
[KRISTANISMO] La ordenoj fonditaj aŭ reorganizitaj en la 13a jc, kaj votintaj vivteni sin nur el almozoj.
dominikano, franciskano. Tria ordeno
[KRISTANISMO] Societo de homoj vivantaj grandparte laŭ orden-regularo, sed ekster la monaĥejoj.
Iel rilatitaj:
Banx
Benediktx
Bernardx
abatx
dekoracix
fratx
oficirx