ho!

*ho!

Interj. , esprimanta tre ĝenerale la vivecon de sento: ho, kia belegeco! (Z); ho, neesprimebla feliĉo! (Z); ho, miaj esperoj! (Z); ho, kia malfeliĉo! (Z); ho, terure! (Z); 'ho' ofte signas plendan staton, de l' sorto malfacilan baton (Z).
  • RIM. Pro tiu vigliga efiko, ĝi estas ofte uzata ĉe alparolo: al Vi, ho potenca senkorpa Mistero! (Z); aŭ kun aliaj interjekcioj: ho he! (Z); ho ve! (Z); ho vi ho! (Z); ho hu! (B); ho hoj!; ho ruk!; aŭ multobligita: ho ho! pri tio lasu min zorgi (Z); ho, ho, ho mi pekis, mi multe pekis (Z).

    ho!

    Esprimoj:

    ho ve! li mortis.
    ho vi, granda fonto de l' amo kaj veroZ!
    ho! kia ridinda vesto!

    Vortoj uzitaj en la sama ĉirkaŭkunteksto:


    Interjekcio signifanta alvokon,
    aŭ esprimanta la surprizon, indignon, doloron:

    Rilatitaj vortoj:

    Eble rilatitaj:

    Iel rilatitaj:

    alvokx dolorx indignx surprizx