digno

dign/o (3)

  1. Respekto, kiun oni meritas per sia konduto: la digno de lia vivo akiris al li ĉies estimon; havi la senton de sia digno (Z); mi trovos al vi situacion indan je via digno; 'Skiza pri filozofio de la homa digno' (de Gille).
  1. Konscio pri la respekto, kiun oni meritas, memrespekto: eksplodo de virina fiereco k de homa digno (Z); kun dignoplena teniĝo (Z); mia digno devigis min forlasi la prezidantan postenon. [VIDU] indo.
  • digna
    1. Meritanta respekton: digna socia pozicio (Z); nia vojo ĉiam devas esti digna k rekta (Z).
    1. Konscia, ke oni meritas respekton.
    1. (evi) = inda: Saul, kiun mi trovis nedigna reĝi (X).

    digno

    REVO: [digno]
    honoro.malhonoro.konscienco.nobla.justa.honto.renomo.gloro.famo.ĵuro.promeso.plenumi.omaĝi.fidela.perfidi.devo.prestiĝo.trompi.kanajlo.kovarda.insulti.kalumnio.humiliga.fiera.orgojla.puntilio.Nigran kornikon sapo ne blankigos.

    Iel rilatitaj:

    fidelx honorx noblx